ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ

  Η  υπερήφανη Ελλάδα των φιλοσόφων, των ποιητών,  των επιστημόνων  και των ηρώων, κατάντησε να θεωρεί σήμερα τον εικονιζόμενο περιφερόμενο μοναχό ως τον «μεγαλύτερο των Ελλήνων» και διδάσκαλο του Γένους, που δίδασκε: «Άκουσε, παιδί μου, να σου ειπώ. Η τελεία αγάπη είναι να πουλήσης όλα σου τα πράγματα, να τα δώσης ελεημοσύνη και να πηγαίνης και εσύ να εύρης κανένα αυθέντη να πουληθής σκλάβος. Και όσα πάρης, να τα δώσης όλα. Να μην κρατήσης ένα άσπρο (νόμισμα). Ημπορείς να το κάμης αυτό, να γίνης τέλειος;». Ο Κοσμάς γεννήθηκε σ’ ένα χωριό της Αιτωλίας στις αρχές του 18ου αιώνα. Μαθήτευσε στο  Άγιο Όρος.
Έφυγε από το Άγιο Όρος –πιθανότατα το 1760- μετέβη στην Κωνσταντινούπολη, όπου έλαβε οδηγίες και άδεια από τον πατριάρχη Σεραφείμ Β΄ κι άρχισε την προπαγανδιστική του δράση. Η πρώτη του περιοδεία έγινε στην ηπειρωτική Ελλάδα. . Η αιτία του θανάτου του (1779) παραμένει σκοτεινή, αλλά από πουθενά δεν προκύπτει, ότι οφειλόταν σε τυχόν εθνικό κήρυγμά του ή ιδεολογικούς λόγους. Επισήμως, συνελήφθη και εκτελέστηκε στις 24 Αυγούστου του 1779 στο χωριό Κολικόντασι, κοντά στην πόλη του Βερατίου στην Αλβανία, από τους Τούρκους γιατί τον υποπτεύονταν ως πράκτορα των Ρώσων.
.Η εβραιοχριστιανική «φιλοσοφία»  του
Ο Κοσμάς ως κύριο τρόπο δράσης ανάμεσα στους Έλληνες είχε το προπαγανδιστικό κήρυγμα, διδαχή, όπως ονομάστηκε από τους χριστιανούς. Ο λόγος του,  δεν διέθετε μεγάλη ποικιλία. Ας εξετάσουμε ενδεικτικά μερικές διδαχές του:
«Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην και πάντα τα εν αυτοίς, λέγει ο προφήτης Μωυσής πεφωτισμένος εκ πνεύματος αγίου εις την αγίαν και ιεράν γραφήν. Τον παλαιόν (καιρόν), χριστιανοί μου, εγίνοντο καλοί οι άνθρωποι».
Μιλάει για τον Αβραάμ και τον Ισαάκ, που εξέδιδαν τις γυναίκες τους, τον Λωτ, που συνευρέθη με τις θυγατέρες του, τη Θάμαρ, που συνευρέθη με τον πεθερό της για ένα δακτυλίδι κ.λ.π..
«Ερευνάτε τας γραφάς, ότι εν αυταίς ευρήσετε ζωήν αιώνιον».
Το «ερευνάτε τας γραφάς» το αντέγραψε από τον Ιησού. Αναφερόμενοι κι οι δύο στις γραφές εννοούσαν την Παλαιά Διαθήκη· η Καινή δεν είχε γραφεί ακόμη. Κανένας τους δεν είπε να μελετάτε τον Όμηρο ή  τον Ησίοδο, τον Ευριπίδη, τον Πλάτωνα, τον Επίκουρο,  τον Δημόκριτο, τον Ηράκλειτο κ.τ.λ., το οποίο θα έλεγαν, εάν κήρυτταν κάτι, που να είχε σχέση με τον Ελληνικό Πολιτισμό.
«Καλύτερα, αδελφέ μου, να θανατώσης εκατό ανθρώπους βαπτισμένους, παρά να αφήσης ένα παιδίον αβάπτιστον να αποθάνη» (Παπά-Αρσενίου Βλιαγκόφτη, ΙΓ Πάτρια).
Ο Κοσμάς εναντιωνόταν στους παραδοσιακούς χορούς και στα τραγούδια και δίδασκε: «Ψάλτες να παίρνετε στους γάμους» (Παπά-Θεόδωρου Ζήση, ΙΓ Πάτρια).
«Είναι μεγάλη ευλογία να κάμετε το παιδί σας καλόγηρο» (ως ανωτέρω).
Αρκεί να μην πάρει όπλο και πολεμήσει τους Τούρκους.
Στα κηρύγματά του περιλάμβανε αρκετή μεταφυσική τρομοκρατία: «Ω τι φόβον και τρόμον ηθέλαμεν έχει δια τον Άδην, αν ήτο ν’ ακούαμεν τες ελεεινές φωνές των εκεί κολαζομένων. Ανάμεσα εκεί εις τες φλόγες του Άδου, αναστενάζουσιν οι άθλιοι αμαρτωλοί, κλαίουσι, βρυχώνται χειρότερα από τα ζώα… Τα δάκρυα οπού χύνουσι, τους αυξάνουσι περισσότερον τες φλόγες του Άδου. Και τι ζωή θέλει είσθαι εκείνη του αμαρτωλού να κατακαίεται πάντοτε εις ένα τέτοιον πυρ, όπου σύγκρισιν με άλλο δεν έχει;» («Πατρικαί νουθεσίαι αγ. Κοσμά Αιτωλού», Άγιον Όρος, κεφ. στ.).
Πολυδιαφημισμένη από τους ελληνορθόδοξους είναι η διδαχή: «Είναι προτιμώτερο να έχει κανείς σχολείο στον τόπο του, παρά βρύσες και ποτάμια».
Κανείς τους όμως δεν διαβάζει και τη συνέχεια: «Σκοπός του σχολείου είναι να διδάξει, τι είναι Θεός, τι είναι άγγελοι, δαίμονες, κόλαση, παράδεισος».
Όλα τα σκοτεινά βυζαντινά χρόνια το πατριαρχείο, το οποίο έλεγχε πλήρως την παιδεία των Ελλήνων, επέτρεπε να διδάσκονται μόνο το Ψαλτήρι κι η Οκτώηχος. Για τέτοια σχολεία μιλούσε κι ο Κοσμάς. Ούτε καν σκεφτόταν σχολεία, που θα δίδασκαν επιστήμες, αρχαίους συγγραφείς ή οτιδήποτε άλλο σχετικό. Αυτά κυνηγιώνταν κι έκλειναν -όχι από τους Τούρκους, αλλά- από το πατριαρχείο. (Βλ. «Η ιερά εξέταση του Γρηγορίου Ε΄».) Ο Κοσμάς ήταν σαφής: «Το σχολείο ανοίγει τες εκκλησίες, το σχολείο ανοίγει τα μοναστήρια» (Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγ. Καντιώτη, «Κοσμάς ο Αιτωλός», εκδόσεις Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητας «Ο Σταυρός», σελ. 142 και 209).
«Ο Τούρκος δεν βλάπτει την Πίστιν»
Πολλές υπερβολές γράφτηκαν για τον Κοσμά Αιτωλό, προκειμένου να αποκρυβεί η από το πατριαρχείο κατευθυνόμενη αντεθνική του προπαγάνδα και να υποστηριχθεί –ψευδώς– πως δήθεν επιτελούσε εθνικό έργο.
Υποστηρίζεται για παράδειγμα, ότι ο Κοσμάς μύησε πολλούς στην επαναστατική ιδέα κι ανάμεσά τους τον Κατσαντώνη στα 1777 (Φ. Μιχαλόπουλος, «Κοσμάς ο Αιτωλός», σελ. 57, 58, 66). Ο αργότερα ονομαστός Κλέφτης όμως, ήταν τότε νήπιο· γεννήθηκε μεταξύ 1770 και 1773. Το πατριαρχείο ήταν κάθετα αντίθετο με τις επαναστατικές ιδέες, γι’ αυτό και αφόρισε τους επαναστάτες και την Επανάσταση του ’21. Στέλνοντας τον Κοσμά Αιτωλό στην Ελλάδα επεδίωκε με την ανθελληνική, παθητική και χριστιανική μορφή της διδασκαλίας του να σβήνει άμεσα κάθε εμφανιζόμενη ελληνική επαναστατική φλόγα.
Ο Κοσμάς δεν αρκούνταν στη σιωπή, αλλά συμβούλευε καθαρά υποταγή στον Τούρκο κατακτητή. Δεν ήθελε να έχει σχέση με την Ελλάδα, ούτε με καμμία άλλη πατρίδα, τόνιζε πως πατρίδα όλων είναι ο ουρανός και συνιστούσε στους Ρωμιούς να παραμείνουν υποταγμένοι στους Τούρκους, που ήρθαν για να διαφυλαχθεί η ορθόδοξη πίστη από την εκ δυσμών απειλή. Συνιστούσε ακόμα να προσεύχονται οι χριστιανοί, για να φωτίζει ο Θεός τον βασιλιά και τους «ζαπιτάδες», ώστε «να κυβερνούν τον κόσμο με πραότητα και δικαιοσύνη».
«Απολαύστε» αντιεπαναστατικές κι αντεθνικές διδαχές του Κοσμά:
• «Σας λυπάμαι για την περηφάνεια, οπού έχετε. Το ποδάρι μου εδώ δεν θα ξαναπατήση. Και εάν δεν αφήσετε αυτά τα πράγματα που κάνετε, την αυθαιρεσία και ληστεία, θα καταστραφήτε. Σε κείνο το κλαρί, που κρεμάτε τα σπαθιά σας, θά ‘ρθη μια μέρα που θα κρεμάσουν οι γύφτοι τα όργανά τους» (ελέχθη στο χωριό Άγιος Δονάτος Σουλίου, από το βιβλίο «Κοσμάς ο Αιτωλός» του Αυγ. Καντιώτη.)
• «Εμείς, χριστιανοί μου, δεν έχομεν εδώ πατρίδα… Δια τούτο και ο Θεός μας έβαλε τον νουν εις το επάνω μέρος, δια να στοχαζώμεθα πάντοτε την ουράνιον βασιλείαν, την αληθινήν πατρίδα μας» (Διδαχή Α , 1, Ι. Μενούνου).
• «Και βαθμοφόροι Τούρκοι μου παρέχουν τώρα την προστασίαν των. Ο καθείς από αυτούς επιζητεί την παρουσίαν του ιερωμένου εις τα χωριά, όπου έχουν τα φέουδά των, διότι ούτος παρακινεί τους Έλληνας να φέρωνται νομοταγώς και να πληρώνουν τα δικαιώματα εις τους φεουδάρχας των» (Κ. Μέρτζιου, «Το εν Βενετία», σελ. 6). Στη διδαχή αυτή φαίνεται καθαρά ο ρόλος του κλήρου κατά την Τουρκοκρατία. Στο χειρόγραφο 12 της Μονής Λευκοπηγής αναγράφεται, ότι ο Κοσμάς παρακίνησε τους οπλοφόρους από τους ακροατές του να παραδώσουν τα όπλα «εις τους ζαπιτάδες» (Φ. Μιχαλόπουλος, «Κοσμάς ο Αιτωλός», σελ. 271).
• «Να ρίψετε τ’ άρματα και να ελπίζετε εις τον Θεόν» (Παπά-Αρσενίου Βλιαγκόφτη, ΙΓ Πάτρια).
«Προφητείες»
Απολαύστε μερικές δειγματοληπτικά:
• «Ή τρεις μέρες, ή τρεις μήνες, ή τρία χρόνια θα βαστάξει.»
Προφητεία είναι αυτή;
• «Θα δείτε σαράντα άλογα να τα δένουν σε ένα παλούκι».
• «Θα βάλουν φόρο στις κότες και στα παράθυρα».
• «Θα ‘ρθει ξαφνικά ή το βόιδι στο χωράφι, ή το άλογο στ’ αλώνι».
• «Θα ‘ρθει καιρός, που θα φέρει γύρες ο διάβολος με το κολοκύθι του».
• «Ένα ψωμί θα χαθεί το μισό κι ένα ολόκληρο».
• «Να έχετε τρεις θύρες· αν σας πιάσουν τη μια, να φύγετε από την άλλη».
Περισσεύει μία!
Ας εξετάσουμε τώρα τις…«επιστημονικές» γνώσεις του Κοσμά σε θέματα, που δεν χρειαζόταν να κάνει προφητείες:
• «Ο ήλιος και το φεγγάρι και τ’ άστρα είναι κολλημένα εις τον ουρανόν και ο ουρανός γυρίζει μαζί με τον ήλιον… Όπου πηγαίνει ο ήλιος εκεί γίνεται ημέρα» (Χειρόγραφο 12 Λευκοπηγής, σελ. 31).
Σκοτάδι γίνεται εκεί, που διδάσκονται τέτοιες ανοησίες.
• Όταν ο γάμος γίνεται όχι όπως θέλει ο Θεός αλλά ο Διάβολος, τότε πεθαίνει κάποιος από τους συζύγους, «και παιδιά κάμνουν και εκείνα όλα κορίτσια, στραβά, κουτσά, λωλά, αναποδιασμένα». (Έκδοση Αποστολιά, σελ. 74.)
Τα κορίτσια εξομοιώνονται με τα παιδιά με αναπηρίες.
• «Και από τον καιρό οπού έκαμεν ο πανάγαθος Θεός τον κόσμον είναι επτά χιλιάδες και διακόσιοι ογδοήντα οκτώ χρόνοι» (Διδαχή Α2 , 19, Ι. Μενούνου).
Δηλαδή ο Θεός κατασκεύασε τον κόσμο περί την 6η χιλιετία π.Χ.. Τα ίδια πάντως υποστηρίζει κι η επίσημη Εκκλησία σήμερα.
• «Να μην τρώγωμεν οψάρια τες Τετράδες και τες Παρασκευές, ότι είναι μεγάλη αμαρτία, και όποιος τρώγει να ηξεύρη, ότι σταυρώνει τον Χριστόν» (Διδαχή Α2 , 930, Ι. Μενούνου).
• «Πάλιν εσύ, γυναίκα, έχεις περισσότερον χρέος από τον άνδρα να ανατρέφεις τα παιδιά σου και να τα νουθετάς εις τα καλά έργα. Όταν το παιδί σου σηκώνεται το ταχύ από τον ύπνον και ευθύς σου γυρεύει ψωμί, εσύ μη του δώσεις, αλλά επάρε το και πήγαινέ το εις την εικόνα του Χριστού και ειπέ του: Εγώ παιδί μου ψωμί δεν έχω, ο Χριστός μας έχει. Έλα κάμε το σταυρόν σου να τον προσκηνύσωμεν και να τον παρακαλέσωμεν να μας δώσει. Και έτσι συνηθίζει το παιδί από μικρόν εις το καλόν» (Διδαχή Α2 , 935, Ι. Μενούνου).
Χριστιανικές παιδαγωγικές μέθοδοι ψυχολογικής βίας.
Ας δούμε όμως το εκπαιδευτικό όραμα του Κοσμά όπως φαίνεται μέσα από τα δικά του λόγια… 1. Ο ρόλος του σχολείου πρέπει να είναι θρησκευτικός και να προετοιμάζει τον άνθρωπο για το μοναστήρι: «Να μαζευθήτε όλοι να κάμετε ένα σχολείον καλόν, να βάλετε και επιτρόπους να το κυβερνούν, να βάνουν διδάσκαλον να μανθάνουν όλα τα παιδιά γράμματα, πλούσια και πτωχά. Διότι από το σχολείον μανθάνομεν τι είνε Θεός, τι είνε Αγία Τριάς, τι είνε Άγγελοι, δαίμονες, παράδεισος, κόλασις, αρετή, κακία· τι είνε ψυχή, σώμα κ.λ.π. Διότι χωρίς το σχολείον περιπατούμεν εις το σκότος· από το σχολείον ανοίγει το μοναστήριον» (Διδαχή Α΄).
«Και αν δεν σπουδάσης τα ελληνικά, αδελφέ μου, δεν ημπορείς να καταλάβης εκείνα οπού ομολογεί η Εκκλησία μας. Καλύτερον, αδελφέ μου, να έχης ελληνικόν σχολείον εις την χώραν σου, παρά να έχης βρύσες και ποτάμια· και ωσάν μάθης το παιδί σου γράμματα, τότε λέγετε άνθρωπος. Το σχολείον ανοίγει τας εκκλησίας· το σχολείον ανοίγει τα μοναστήρια» (Διδαχή Ε΄).
2. Το σχολείο έχει σαν σκοπό τη γνωριμία με την ορθοδοξία: «Διατί πάντα εις τα σχολεία γυμνάζονται οι άνθρωποι και ηξεύρουν και μανθάνουν το τι εστί ο Θεός, το τι είνε οι άγιοι άγγελοι, τι είνε οι καταραμένοι δαίμονες και το τι είνε η αρετή των δικαίων. Το σχολείον φωτίζει τούς ανθρώπους. Ανοίγουν τα ομάτια των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών να μανθάνουν τα μυστήρια». (Διδαχή ΣΤ΄).
3. Οποιαδήποτε γνώση εκτός της ορθοδοξίας είναι του Διαβόλου: «Έμαθα και πέντε εξ ελληνικά και έμαθα πολλών λογιών γράμματα, εβραϊκά, τουρκικά, φράγκικα και από όλα τα έθνη, με την χάριν του Χριστού μας και πολλά τα εδιάβασα. Και όλα τα εθνικά κάλπικα τα ηύρα· όλα ευρέματα και σπέρματα του Διαβόλου, και κατά αλήθειαν, αδελφοί μου, τόσον τα εμελέτησα τα γράμματα». (Διδαχή Η΄).
4. Όσο για τις υπόλοιπες γνώσεις…: «Ωσάν εξέπεσεν το πρώτον τάγμα και έγιναν δαίμονες, τότε επρόσταξεν ο πανάγαθος Θεός και έγινεν ο κόσμος ούτος. Και από τον καιρόν οπού έκαμε τον κόσμον είνε 7288 χρόνοι…. Ο ήλιος, η σελήνη και τα άστρα είνε κολλημένα εις τον ουρανόν». (Διδαχή Α΄).
Αυτό ήταν το εκπαιδευτικό όραμα του Κοσμά του Αιτωλού. Να ανοίξουν σχολεία όπου οι χριστιανοί (όχι οι «μιαροί» Έλληνες) να μαθαίνουν ελληνικά ώστε να καταλαβαίνουν το ευαγγέλιο (περί ιστορίας ουδείς λόγος), να μάθουν την ορθόδοξη πίστη και να προετοιμαστούν για το μοναστήρι. Το σχολείο αντιμετωπίζεται από τον Κοσμά σαν απαραίτητη προϋπόθεση για την προώθηση της ορθοδοξίας και όχι του έθνους, έννοια η οποία απουσιάζει παντελώς από τις διδαχές του.
Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι το εξής: Από ποιό σημείο των διδαχών του Κοσμά του Αιτωλού προκύπτει ο εθνικός ρόλος της εκπαίδευσης;
Απάντηση: Από πουθενά. Το κήρυγμα του Κοσμά του Αιτωλού δεν έχει καμία σχέση ούτε με το έθνος, ούτε με ανεξαρτησίες, ούτε με επαναστάσεις. Δεν τον ενδιέφερε η αποτίναξη της δουλείας την οποία θεωρούσε ο ίδιος «θεόσταλτη» και «προς το συμφέρον μας», επειδή δεν πείραξε την πίστη μας αλλά μάλλον τον απασχολούσαν περισσότερο να μην ξυρίζονται οι άντρες: «Και εγώ βλέπω εδώ και είνε εξήντα και ογδοήντα χρονών γέροντες, και ακόμη ξυρίζονται. Δεν το εντρέπεσθε να ξυρίζεσθε; Δεν ήξευρεν ο Θεός οπού έδωκε τα γένεια;» (Διδαχή Α΄).
Αυτό είναι το «εθνικό» έργο του Κοσμά του Αιτωλού που τον καθιέρωσε η εκκλησία (μαζί με πολλούς άλλους) ως «εθνικό ήρωα».

Η...ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ...ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ

Καχεκτικός μητροπολίτης, από την πολλή...νηστεία


   
******************************************************************************

ΑΥΤΟΙ ΚΙ ΑΝ ΝΗΣΤΕΥΟΥΝ

ΤΑ ΣΥΓΧΩΡΟΧΑΡΤΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Yφίσταται διάχυτη η εντύπωση, ότι μόνον η Καθολική Εκκλησία είχε υποπέσει σε τόσο παρηκμασμένη αντίληψη της αποστολής της, ώστε να εφαρμόσει την πρακτική των περίφημων συγχωροχαρτιών. Όμως απ’ ότι φαίνεται η θεοκρατία Δύσεως και Ανατολής ήταν ένα και το αυτό. Η Ορθόδοξη Εκκλησία χρησιμοποίησε σε σημαντική έκταση τα συγχωροχάρτια, σε συνάρτηση αρχικά και με τον φόβο της διαρροής πιστών προς την Παπική Εκκλησία, που εξασφάλιζε, έστω και έναντι αμοιβής, την διέλευση στον Παράδεισο. Ήταν μία πρακτική συνήθης, οργανωμένη κατά τις εκκλησιαστικές επιδιώξεις. Η χρήση τους ανάγεται ήδη στον 15ο αιώνα. Όταν μάλιστα η παπική εξουσία έθεσε υπό αμφισβήτηση το δικαίωμα των ορθοδόξων ιεραρχών να εκδίδουν και αυτοί συγχωροχάρτια, ο πατριάρχης Δοσίθεος ισχυρίσθηκε -αβάσιμα ωστόσο-, ότι ο θεσμός ήταν καθιερωμένος ήδη από τα πρώιμα μεσαιωνικά χρόνια λέγοντας "αρχής παρείχον και έως άρτι παρέχουσιν οι της καθολικής Εκκλησίας αγιώτατοι Πατριάρχαι" (σημ. ο όρος "καθολική" δεν αναφέρεται στην Δυτική εκκλησία, αντιθέτως προσδιορίζει την Ανατολική· βλέπε Σύμβολον της Πίστεως: "Πιστεύω εις μίαν αγίαν, αποστολικήν και καθολικήν Εκκλησίαν"). Η επιμήκυνση αυτή της χρονικής υπάρξεως των συγχωροχαρτιών κατ’ ουσίαν αποσκοπούσε στην διά της παλαιότητος νομιμοποίηση του θεσμού.
Η έκδοση των συγχωροχαρτιών δεν ήταν απόρροια κάποιας προσδιορισμένης αποφάσεως των εκκλησιαστικών αρχών, αλλά η ύπαρξη και χρήση τους θεωρήθηκε απλά δεδομένη και καθ’ όλα νόμιμη. Τον 16ο αιώνα η χρήση τους φαίνεται να έχει γενικευτεί. Τα συγχωροχάρτια, αρχικά χειρόγραφα, μετατρέπονται σε έντυπα από τα μέσα τού 17ου αιώνος. Στα τέλη του 17ου αιώνα εκδηλώθηκε στάση από τον ηγούμενο της μονής του Σινά, Ανανία, ο οποίος βρισκόταν σε ανταγωνισμό με την Ιερουσαλήμ για την προσέλκυση πιστών στα προσκυνήματα. Με την ανεξαρτητοποίησή του εξέδωσε ο Ανανίας δικά του συγχωροχάρτια, με αποτέλεσμα να προκαλέσει την έχθρα των τεσσάρων ορθόδοξων πατριαρχών. Του καταλόγισαν λοιπόν σε πατριαρχική σύσκεψη την αποστασία αλλά πρωτίστως την οικειοποίηση του δικαιώματός τους για έκδοση χαρτιών συγχωρήσεως από πάσης αμαρτίας: "… ετόλμησε διαμερίζειν και συγχωροχάρτια στάμπινα ο ηγούμενος, όπερ μόνον τοις Πατριάρχαις εφειμένον εστί", όπως αναφέρεται σε εγκύκλιο που εξέδωσε το έτος 1689 ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Καλλίνικος. Εδώ συμπεραίνεται ότι ο ηγούμενος Ανανίας έδειξε κλασική αχαριστία παραγιού, ο οποίος έμαθε την τέχνη πλουτισμού κοντά στους «μάστορες» και θεώρησε καλό να αυτονομηθεί και να «δουλεύει» πλέον για δικό του λογαριασμό…
Σε επίσημο πατριαρχικό και συνοδικό κείμενο του 1709 αναφέρονται τα εξής: "Παλαιαί συνήθειαι, μη αντικείμεναι μεν τοις ιεροίς κανόσι, πανσόφως δε και οικονομικώς υπό θεοφόρων ανδρών ευρεθείσαι, ότι συντελούσαι κατά καιρικάς περιστάσεις προς τι τέλος αγαθόν [...] ων καίπερ τας αιτίας ακριβώς ουκ επιστάμεθα δια το αγράφους είναι, μέντοιγε εκ του αδιακόπως ενεργείσθαι κατά τόπους, αρχαίαι τινές είναι και αριδήλως". Το κείμενο αυτό ασχολείται με τον τρόπο διανομής των συγχωροχαρτιών.
Επρόκειτο με βεβαιότητα για έναν νεωτερισμό, καθώς έρχονταν κατά κάποιον τρόπο σε αντίθεση με την διδασκαλία της Εκκλησίας για την μετάνοια και την άφεση αμαρτιών. Ουσιαστικώς συμπλήρωναν την τελευταία και μετάλλασσαν τα επιμέρους στοιχεία τους. Η άφεση συνοδευόταν υποχρεωτικώς από την εκπλήρωση θρησκευτικών ποινών, τα επονομαζόμενα "επιτίμια".

ΤΙ ΗΤΑΝ Ο ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ

Γίγαντας της αρχαιοελληνικής μυθολογίας, γιός του Ταρτάρου και της Γης. Στη γιγαντομαχία ήταν αντίπαλος της Αθηνάς, που τον εξουδετέρωσε ρίχνοντας πάνω του τη Σικελία. Σύμφωνα με τους αρχαίους μυθιστοριογράφους, ο καταπλακωμένος γίγαντας προσπαθεί κατά καιρούς να ξεφύγει από το βάρος, με αποτέλεσμα να σείεται το έδαφος και να εκρήγνυται ο κρατήρας της Αίτνας.
Οι σεισμοί είναι συχνό φαινόμενο που περιγράφεται ως "ξύπνημα του Εγκέλαδου". Όταν ο θαμμένος κάτω από τη Γη Εγκέλαδος θυμάται τον άδικο χαμό του, σαν Γίγαντας που είναι, εκδηλώνει το θυμό του με ηφαιστειογενείς εκρήξεις και σεισμική δραστηριότητα.

Εξ όλων των παραπάνω συνάγεται σαφώς το συμπέρασμα ότι ο Εγκέλαδος ήταν κατά τους αρχαίους Έλληνες η ιδεατή ανθρωπόμορφη θεότητα, αλλά και αρχική αντίληψη της έννοιας του Σεισμού και ιδιαίτερα εκείνου του Ηφαιστειακού εκ του οποίου τόσο έντονα είχε δεινοπαθήσει ο ελλαδικός χώρος. Συνέπεια αυτής της αντίληψης είναι ότι τέκνα του Εγκέλαδου ήταν οι Γοργόνες, η Σφίγξ, η Λερναία Ύδρα, ο Γηρυόνης, ο Κέρβερος και άλλα μυθικά «τέρατα» (γεωλογικά φαινόμενα) που απέκτησε από την Έχιδνα και είχαν ταλαιπωρήσει τους πρωτοέλληνες.

• Ετυμολογικά ο Εγκέλαδος μάλλον αποτελεί σύντμηση (έγκειμαι + λας), που σημαίνει ο εγκατεστημένος στα πετρώματα, στο στερεό φλοιό της Γης.

• Λαογραφία: Ακόμη και σήμερα στη νέα ελληνική γλώσσα, η λέξη Εγκέλαδος χρησιμοποιείται ποιητικά για να περιγράψει το σεισμό.

Οι σεισμοί στην Αρχαιότητα περιείχαν και μια θεϊκή ανάλυση. Θεωρούνταν σημάδια του θεού, κακοί οιωνοί. Οι καταστροφές από τους σεισμούς συνδέονται  και μία μυθολογία αλλά κρύβουν και πολλές ιστορικές αλήθειες. Οι σεισμοί αρχίζουν από το 425 πχ και έκαναν την Εύβοια να διαχωριστεί από την ηπειρωτική Ελλάδα και να γίνει νησί. Το 17 μ.Χ. η Έφεσος, το 63μχ η Πομπηία, και το 476μχ η ρώμη πλήττεται από σεισμούς. Αλλά και η Κωνσταντινούπολη το 557 μ.Χ. και το 936 μ.Χ. έγιναν θέατρα μεγάλων σεισμικών δονήσεων.

    Κλείνωντας θέλω να εκφράσω την γνώμη πώς ως μυθολογικό στοιχείο ο Εγκέλαδος ίσως κρύβει μια πολύ διαφορετική και σοφή αντίληψη του τι ήταν ο σεισμός. Πολύ πιθανόν οι αρχαίοι πρόγονοί μας , μας μιλούσαν με αλληγορίες για τον Εγκέλαδο κρύβοντας μια βαθύτερη αλήθεια.

WINDOWS 3.1

Αυτές τις μέρες δεν ξέρω πώς, άλλα έσκαψα στο συρτάρι των αναμνήσεων μου και θυμήθηκα μια παλιά έκδοση των Windows τα 3.1. Ήταν τότε που στο σχολείο ξεκίνησαν τα πρώτα μαθήματα υπολογιστών. . Παρόλο που η τεχνολογία προχωρούσε με γοργά βήματα είχαμε κάτι παλιούς για την εποχή υπολογιστές. Για εμένα ήταν λίγο πολύ γνωστοί μια και για πρώτη μου φόρα είδα προσωπικό υπολογιστή νομίζω το 1991 - 1992., παίζοντας το γνωστό σε όλους μας παιχνίδι PACMAN. Ήταν τότε λοιπόν που τα ta winodows 3.1 μου έκαναν φοβερή εντύπωση . Για αυτό το λόγο σκέφτηκα να ανεβάσω στο blog μου έναν ιστότοπο για να θυμηθούμε (έγω όχι και πάρα πολλά) πώς ήταν τα windows 3.1 (Φαίνονται αστεία με τα σημερινά γραφικά και δυνατότητες των υπολογιστών ).
http://www.crunchgear.com/2010/01/24/run-windows-3-1-in-your-browser/

ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ

Το μυστήριο που γοητεύει χιλιάδες ανθρώπους στο πέρασμα των εποχών,

Μάνταλα, μυστική γεωμετρία και τέχνη

Η λέξη μάνταλα συναντάται στ' αγγλικά λεξικά και στις εγκυκλοπαίδειες ως γεωμετρικά σχέδια που συμβολίζουν το

ΔΩΡΕΑΝ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ BLOG

COPY PASTE IN A NEW WINDOW
 

ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ ΣΥΣΚΕΥΩΝ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΥΘΙΑΣ

Ας αρχίσουμε με λίγη ...πραγματικότητα, πριν περάσουμε στους μύθους: για

ΤΑ 10 ΠΙΟ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΑ ΜΕΡΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Αρ.10 : Mary King's Close, Εδιμβούργο [Σκωτία]

Κρυμμένη κάτω από την μεσα

ΧΑΡΙ ΧΟΥΝΤΙΝΙ 1874 - 1923

Ο θρυλικός μάγος Χάρι Χουντίνι γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου  του 1874 στη Βουδαπέστη.Το πραγματικό του όνομα

ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ

Πώς μπορεί όμως η ραδιενέργεια να επηρεάσει την ανθρώπινη υγεία; Παρακάτω

ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΑΞΙΟΘΕΑΤΟ ΤΟ ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ

Το δωμάτιο ελέγχου μετά το ατύχημα.

Η κυβέρνηση της Ουκρανίας σχεδιάζει  να επιτρέψει τις ξεναγήσεις γύρω από την «απαγορευμένη ζώνη» όπου συνέβη

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΙΣΗΜΕΡΙΑ

Ισημερία είναι το φαινόμενο κατά το οποίο η διάρκεια την ημέρας και της νύχτας είναι ίσες.

ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΕΝΑΣ ΠΥΡΗΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΑΣ

    Ακριβώς όπως και ένα κανονικό εργοστάσιο που χρησιμοποιεί λιγνίτη (όπως είναι τα εργοστάσια της ΔΕΗ) . Νερό ζεσταίνεται και κυκλοφορεί σε σωλήνες προς ένα μεγάλο λέβητα ανταλλαγής θερμότητας.

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ 10 % ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ

   Σύμφωνα με τον μύθο, χρησιμοποιούμε μόνο το 10% του εγκεφάλου μας. το άλλο 90 τοις εκατό, παραμένει ανεκμετάλλευτο.

ΤΙ ΗΤΑΝ Ο ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ

     Γίγαντας της αρχαιοελληνικής μυθολογίας, γιός του Ταρτάρου και της Γης. Στη γιγαντομαχία ήταν αντίπαλος

Νίκολα Τέσλα: Η Βιογραφία μιας Παράξενης Μεγαλοφυΐας

Αυτή είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που άλλαξε το πρόσωπου του πλανήτη μας, βελτιώνοντας τις συνθήκες ζωής δισεκατομμυρίων ανθρώπων.

TA ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΟΥΦΙΑΣ ΓΗΣ.

Η θεωρία της κούφιας Γης είναι γνωστή σε πολλούς που ασχολούνται με το παραφυσικά και τα ανεξήγητα φαινόμενα. Η ιδέα βασίζεται σε αρχαίους θρύλους πολλών πολιτισμών, σύμφωνα με τους οποίους υπάρχουν φυλές ανθρώπων που έχουν αναπτυχθεί σε υπόγειες πόλεις. Σ

ΓΙΟΓΚΑ

Με το όνομα Γιόγκα νοείται ένα από τα 6 συστήματα της ινδικής φιλοσοφίας. Πρεσβεύει την

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΩΝ ΠΥΡΑΜΙΔΩΝ

Πρόκειται για μια θεωρία που προκαλεί δυσπεψία στην δεσπόζουσα τάξη των αρχαιολόγων.Υποστηρίζει πως κάποιοι από τους τεράστιους ογκόλιθους των μεγάλων πυραμίδων της Αιγύπτου πιθανόν να έχουν παρασκευαστεί από συνθετικό υλικό, το πρώτο τσιμέντο της ιστορίας. Να

dicht der Woche:e
 

In der Nacht

Ich bin dir nah, nur eine dünne Mauer
Trennt mich von dir.
Du träumst wohl schon im sanften Schlummerschauer,
Vielleicht von mir.

Auf diesem Pfühl, der oft in heil'ge Weihe
Dich eingewiegt,
Ruht jetzt dies Herz, das dir voll Mut und Treue
Entgegenfliegt.

Mir ist's, als blühten aller Sehnsucht Keime
Melodisch auf,
Als fliegen geisterflüsternd deine Träume
Zu mir herauf.

Ich fühle plötzlich in den dunklen Locken
Ein leises Wehn;
Die Ahnung ruft, die vollen Adern stocken,
Die Pulse stehn. -

Es war dein Geist, und heilig auf der Wange
Fühlt' ich den Kuß;
An deiner Lippen küssendem Gesange
Kannt' ich den Gruß.

Es war dein Geist! Es war der Hauch der Liebe!
Hast mein gedacht!
O, daß sie ewig, ewig, ewig bliebe
Die schöne Nacht!

Theodor Körner
(1791-1813)

ΥΠΑΤΙΑ, ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Η Υπατία γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το  370 μ.Χ. Σπουδαία φιλόσοφος, μαθηματικός κι αστρονόμος, κόρη του μαθηματικού και φιλοσόφου Θέωνος της Αλεξανδρείας. Απ’ τον πατέρα της η Υπατία έλαβε εξαιρετική μόρφωση, την οποία ανέπτυξε σε τέτοιο βαθμό, ώστε τελικά τον ξεπέρασε! Θεωρείται η πρώτη γυναίκα επιστήμονας, που δίδαξε δημόσια υψηλή θετική διανόηση!
Υπήρξε μία μεγάλη νεοπλατωνική φιλόσοφος, που με την πολύπλευρη προσωπικότητά της, είχε κερδίσει την εκτίμηση και τον σεβασμό του λαού της Αλεξανδρείας.  Η φήμη της εξαπλώθηκε γρήγορα κι απ’ όλα τα μέρη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, άρχισαν να έρχονται στην Αλεξάνδρεια για να σπουδάσουν φιλοσοφία.  Η διδασκαλία της ήταν χαρισματική! Η ομορφιά της έτερπε τους οφθαλμούς και τα λόγια της αιχμαλώτιζαν τα ώτα. Μεταξύ των μαθητών της  ήταν κι ο Συνέσιος ο Κυρηναίος, που αργότερα έγινε επίσκοπος Πτολεμαίδος. Ο Συνέσιος έγραψε στην Υπατία πολλές επιστολές, που έχουν διατηρηθεί, εκφράζοντας τον θαυμασμό και τον σεβασμό του, για τις διδακτικές κι επιστημονικές ικανότητες της Υπατίας.
Τον 4ο αιώνα οι αυτοκράτορες, με μοναδική εξαίρεση τον Ιουλιανό, προσπάθησαν να επιβάλουν τον Χριστιανισμό, σαν  κυρίαρχη θρησκεία στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Έτσι ήρθαν σε σύγκρουση με τις υπόλοιπες θρησκευτικές και φιλοσοφικές τάσεις που υπήρχαν στο Ρωμαϊκό κράτος. Ο νεοπλατωνισμός δε, αποτελούσε τον μεγαλύτερο εχθρό του Χριστιανισμού. Οι αυτοκράτορες, με μια σειρά διατάξεων άρχισαν να περιορίζουν τις ελευθερίες λατρείας των Εθνικών, να κλείνουν τα ιερά και ν’ αρπάζουν τις περιουσίες τους. Προς το τέλος μάλιστα του 4ου αιώνα, οι ναοί άρχισαν να καταστρέφονται κι η Εθνική λατρεία τέθηκε υπό διωγμόν! Τα θύματα του διωγμού ήταν πάρα πολλά!
Το 412 μ.Χ ο Κύριλλος έγινε Επίσκοπος της Αλεξανδρείας. Έπαρχος της Αλεξανδρείας ήταν ο Ορέστης. Ο Κύριλλος κι ο Ορέστης ήταν πολιτικοί ανταγωνιστές. Ο ένας εκπροσωπούσε την εκκλησία κι ο άλλος το κράτος, που πάλευαν για την επικράτηση τους και τον έλεγχο των μαζών. Η Υπατία ήταν φίλη του Ορέστη κι αυτό, μαζί με την προκατάληψη των Χριστιανών, για τις φιλοσοφικές απόψεις της, ήταν αρκετό για να κινήσει την οργή του Κυρίλλου!  Ο Κύριλλος λοιπόν, ο οποίος αργότερα αγιοποιήθηκε για το “ζήλο” του, την κατηγόρησε, πως ασκούσε μαύρη μαγεία! Η κατηγορία για μαύρη   μαγεία, εκείνη την εποχή ήταν μια προσφιλής κι αποτελεσματική μέθοδος εξόντωσης των εχθρών των Χριστιανών!

Το 415, ενώ η Υπατία επέστρεφε στο σπίτι της, από ένα περίπατο, μια ομάδα Χριστιανών Παραβολάνων (ομάδα νεαρών που λειτουργούσαν ως στρατιωτικό σώμα του Πατριάρχη) της επετέθηκε! Την έσυραν στην εκκλησία Καισάρειον κι εκεί ξέσκισαν τα ρούχα της και κομμάτιασαν το σώμα της με όστρακα. Οι τοίχοι της εκκλησίας βάφτηκαν κόκκινοι, απ’ το αθώο αίμα της Υπατίας! Το μένος τους δεν σταμάτησε εκεί! Έσυραν τα κομμάτια της σ’ όλη την πόλη και τα κάψανε στην πυρά έξω από την Αλεξάνδρεια, μαζί με τα γραπτά της, στην θέση Κίναρο.
Ο Ορέστης ζήτησε απ’ τη Ρώμη να ξεκινήσουν έρευνες, για την δολοφονία της Υπατίας. Οι έρευνες αναβλήθηκαν πολλές φορές, γιατί δεν βρέθηκαν μάρτυρες!! Τελικά ο Κύριλλος ισχυρίσθηκε, πως η Υπατία ήταν ζωντανή και ζούσε στην Αθήνα. Μαζί με την Υπατία δολοφονήθηκε κι ο Ελληνικός κλασσικός Πολιτισμός, γιατί η Υπατία ενσάρκωνε το περήφανο πνεύμα του, την ομορφιά του, την λάμψη του! Και ξεκίνησε ο σκοταδισμός του Χριστιανικού Μεσαίωνα.
Η Υπατία έγραψε σχόλια για την Αριθμητική του Διοφάντους, επίσης για τον Αστρονομικό Κανόνα του Πτολεμαίου και για τις Κωνικές Τομές του Απολλώνιου της Πέργας. Κανένα έργο της δεν έχει διασωθεί ολοκληρωμένο!
Ο μαρτυρικός θάνατος της Υπατίας, συμβολίζει τον αργό μαρτυρικό θάνατο του Ελληνικού Πνεύματος στην Ελλάδα του σήμερα, που ο σκοταδισμός κι ο μισελληνισμός κυριαρχούν.  Η θυσία της, φωτεινός φάρος κάθε Ελληνικής Ψυχής ας μας δώσει την δύναμη ν’ αντισταθούμε και να παλέψουμε για να λάμψει ξανά το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΩΣ στην χώρα των Θεών και των Θρύλλων…

ΝΟΣΤΡΑΔΑΜΟΣ

ΜΑΧΑΤΜΑ ΓΚΑΝΤΙ

Ένας από τους πολύ λίγους αληθινούς ηγέτες της ιστορίας.

Στην χώρα του (Ινδία) ο Γκάντι ανέπτυξε μια μέθοδο αντίστασης "μη βίας" η οποία έγινε πρότυπο του στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας του από τους Άγγλους αποικιοκράτες.

Ο Γκάντι ανακάλυψε πως η ζωή περνάει μέσα από την καταστροφή και πίστευε πως υπάρχει νόμος πιο δυνατός και ανώτερος από τον νόμο της καταστροφής. Αυτός ο νόμος της αγάπης, ο νόμος "μη βίας" ήρθε ν' αλλάξει την κοινωνία και μόνο τότε η ζωή έχει αξία.

Ο Γκάντι έλεγε "Όπου και να εμφανιστεί κάποιο πρόβλημα ή αντιπαλότητα, όπου και να αντιμετωπίσεις τον εχθρό κατάκτησέ τον με αγάπη".

Είναι ο μοναδικός άνθρωπος που κατάφερε σε πολύ μεγάλο βαθμό, τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα να υποκινήσει ένα λαό τριακόσια εκατομμυρίων να ακολουθήσει της βασικές εντολές των ιδρυτών των μεγάλων θρησκειών. Το αποτέλεσμα ήταν η αποχώρηση των Άγγλων.

Το λαμπερό του παράδειγμα ποτέ δεν έγινε νόμος και δεν κατάφερε κανένας άνδρας να το επαναλάβει. Δεν λέω "πολιτικός άνδρας", γιατί αυτός ο συνδυασμός, αυτός ο δρόμος είναι εντελώς λανθασμένος. Ο κομματισμός είναι ανίκανος να γεννήσει μέσα στην αντιπαλότητα και έχθρα ένα "πολιτικό ον" που θα μιλήσει για την Αγάπη. Οι πρώτες του λέξεις για την Αγάπη θα τον βάλουν στο περιθώριο. Δε θα τον δεχτούν ούτε οι ομοϊδεάτες του, ούτε ο κόσμος της πλειοψηφίας.

Ο Γκάντι πέρασε από τον Γολγοθά των αμέτρητων συλλήψεων και απεργιών πείνας.
Δολοφονήθηκε από τον Θρησκευτικό Φανατισμό.

Αυτή είναι η μοίρα των αληθινών ανθρώπων.

Σας παραθέτω και την άποψη του που νομίζω πως είναι ο ορισμός του ιδανικού κόσμου, του υγιούς για τον άνθρωπο και το περιβάλλον του.
" Επτά αρχές που πρέπει να λείπουν από την ζωή μας:
Πλούτος χωρίς μόχθο.
Γνώση χωρίς χαρακτήρα.
Πολιτική χωρίς αρχές.
Απόλαυση χωρίς συναίσθημα.
Εμπόριο χωρίς ήθος.
Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά.
Αγάπη χωρίς θυσία.
Ίσως είναι ουτοπία , αλλά αξίζει ο καθένας μας να προσπαθήσει στον τομέα του"

Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ

Ανακαλύφθηκε σε ναυάγιο ανοικτά του Ελληνικού νησιού Αντικύθηρα μεταξύ των Κυθήρων και της Κρήτης. Με βάση τη μορφή των ελληνικών επιγραφών που φέρει χρονολογείται μεταξύ του 150 π.Χ. και του 100 π.Χ., αρκετά πριν από την ημερομηνία του ναυαγίου, το οποίο ενδέχεται να συνέβη ανἀμεσα στο 87 π.Χ. και 63 π.Χ.. Θα μπορούσε να ήταν κατασκευασμένο μέχρι μισόν αιώνα πριν το ναυάγιο. Το ναυάγιο ανακαλύφθηκε το 1900 σε βάθος περίπου 40 με 64 μέτρων μαζι με αγάλματα και άλλα αντικείμενα. Ανασύρθηκαν από Συμιακούς σφουγγαράδες και βρίσκονται σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα.
Στις 17 Μαΐου 1902 ο αρχαιολόγος και διευθυντής του Μουσείου Βαλέριος Στάης πρόσεξε ότι ένα από τα ευρήματα είχε έναν οδοντωτό τροχό ενσωματωμένο και εμφανείς επιγραφές με αστρονομικούς όρους.

Το αρχαίο ναυάγιο επισκέφθηκε ξανά το 1978 ο Ζακ-Υβ Κουστώ με την ομάδα του Καλυψώ. Η αποστολή του αυτή έχει γυριστεί σε ντοκιμαντέρ με τον τίτλο "Diving for Roman Plunder".

Ο μηχανισμός είναι η αρχαιότερη σωζόμενη διάταξη με γρανάζια. Είναι φτιαγμένος από μπρούντζο σε ένα ξύλινο πλαίσιο και έχει προβληματίσει και συναρπάσει πολλούς ιστορικούς της επιστήμης και της τεχνολογίας αφότου ανακαλύφθηκε. Η πιο αποδεκτή θεωρία σχετικά με τη λειτουργία του υποστηρίζει ότι ήταν ένας αναλογικός υπολογιστής σχεδιασμένος για να υπολογίζει τις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων. Πρόσφατες λειτουργικές ανακατασκευές της συσκευής υποστηρίζουν αυτήν την ανάλυση. Από τις πρόσφατες έρευνες καταρρίφθηκε η θεωρία ότι εμπεριέχει ένα διαφορικό γρανάζι, όμως ο ανακαλυφθείς μηχανισμός της κίνησης της Σελήνης είναι ακόμα πιο εντυπωσιακός, καθότι δίνει τη δυνατότητα μεταβλητής γωνιακής ταχύτητας στον άξονα που κινεί τη Σελήνη (δεύτερος Νόμος Κέπλερ).

Ο καθηγητής Ντέρεκ ντε Σόλλα Πράις (Derek De Solla Price), φυσικός και ιστορικός της επιστήμης που εργαζόταν στο Πανεπιστήμιο του Γέηλ, δημοσίευσε ένα άρθρο για τον μηχανισμό αυτό στο περιοδικό Scientific American τον Ιούνιο του 1959, όταν ακόμα ο μηχανισμός δεν είχε μελετηθεί πλήρως. Το 1973 ή το 1974 δημοσίευσε τη μονογραφία του με τίτλο "Γρανάζια από τους Έλληνες", βασισμένη σε σάρωση του μηχανισμού με ακτίνες γ που πραγματοποίησε ο ακτινοφυσικός του Ε.ΚΕ.Φ.Ε. "Δημόκριτος" Χαράλαμπος Καράκαλος. Ο Πράις υποστήριξε ότι η συσκευή αυτή θα μπορούσε να είχε κατασκευαστεί από τη Σχολή του Απολλωνίου στη Ρόδο. Τα συμπεράσματά του δεν έγιναν αποδεκτά από τους ειδικούς της εποχής, οι οποίοι πίστευαν ότι οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν το θεωρητικό υπόβαθρο αλλά όχι και την απαιτούμενη πρακτική τεχνολογία για μια τέτοια κατασκευή.

Η μελέτη του συνεχίζεται από Άγγλους και Έλληνες ειδικούς των Πανεπιστημίων του Κάρντιφ, των Αθηνών, της Θεσσαλονίκης, του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου και του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, σε μια διαπανεπιστημιακή ομάδα. Η σύγχρονη έρευνα υποστηρίζεται από την τελευταία τεχνολογία με τη βοήθεια μεγάλων εταιρειών, με πρωτοποριακά προγράμματα ψηφιακής απεικόνισης και έναν ειδικό τομογράφο, ο οποίος κατασκευάστηκε ειδικά για την έρευνα του μηχανισμού των Αντικυθήρων. Τα αποτελέσματα την έρευνας επιβεβαίωσαν ότι ο μηχανισμός φέρει 30 οδοντωτούς τροχούς οι οποίοι περιστρέφονται γύρω από 10 άξονες. Η λειτουργία του μηχανισμού κατέληγε σε τουλάχιστον 5 καντράν, με έναν ή περισσότερους δείκτες για το καθένα. Με τη βοήθεια του τομογράφου έχουν διαβαστεί αρκετές από τις επιγραφές που υπήρχαν στις πλάκες και στους περιστρεφόμενους δίσκους, οι οποίες εμπεριέχουν αστρονομικούς και μηχανικούς όρους, και έχουν χαρακτηριστεί από τους ειδικούς ως ένα είδος "εγχειριδίου χρήσης" του οργάνου.

Ο μηχανισμός αυτός έδινε, κατά την επικρατέστερη σύγχρονη άποψη, τη θέση του ήλιου και της σελήνης καθώς και τις φάσεις της σελήνης. Μπορούσε να εμφανίσει τις εκλείψεις ηλίου και σελήνης βασιζόμενος στον βαβυλωνιακό κύκλο του Σάρου. Τα καντράν του απεικόνιζαν επίσης τουλάχιστον δύο ημερολόγια, ένα ελληνικό βασισμένο στον Μετωνικό κύκλο και ένα αιγυπτιακό, που ήταν και το κοινό "επιστημονικό" ημερολόγιο της ελληνιστικής εποχής.

• Οι παλαιότερες απόψεις που έχουν παρουσιασθεί (κυρίως πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο) για πιθανές χρήσεις με το όργανο αυτό είναι: αστρολάβος, ή δρομόμετρο, ή αναφορικό ρολόι, ή πλανητάριο, ή αστρονομικό ναυτικό ρολόι ή πλοογνώμονας της αρχαιότητας. Όλες αυτές οι χρήσεις δεν είναι αμοιβαία αποκλειόμενες.

Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

Λογική, ειναι η ικανότητα που έχουν οι άνθρωποι να παράγουν σκέψεις και αφηρημένους συλλογισμούς υψηλού επιπέδου, ένα αναγκαίο εργαλείο για την εννοιολογική κατάστρωση και ανάπτυξη των επιστημών, αλλά και των αξιωματικών θεωριών. Με αυτή την αφετηρία ο πατέρας της Λογικής, ο Αριστοτέλης εκθέτει στα 'Αναλυτικά' το αυστηρό συλλογιστικό σύστημα της λογικής προσπαθώντας να εξετάσει τους όρους και τα είδη του σωστού συλλογισμού και να καθορίσει τους νόμους και τους κανόνες με τους οποίους πρέπει να συλλογιζόμαστε για την αναζήτηση της Αλήθειας.
"Πρόταση" κατά την τυπική λογική του Αριστοτέλη, είναι κάθε έκφραση που μπορεί να χαρακτηριστεί σαν αληθινή ή ψευδής και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τον σωστό συλλογισμό, αποφεύγοντας τα λάθη και τις αντιφάσεις.

Η τυπική λογική κατά τον Αριστοτέλη περιγράφετε μέσα από τέσσερις θεμελιώδεις νόμους.
-Ο νόμος της ταυτότητας: Κάθε έννοια πρέπει να είναι ταυτόσημη με τον εαυτό της, δηλαδή σε κάθε κρίση και σε κάθε συλλογισμό η έννοια πρέπει να χρησιμοποιείται με μια μόνο αλλά και την ίδια πάντα σημασία, (το αντίστοιχο της ανακλαστικής ιδιότητας στα μαθηματικά (Α = Α).
- Ο νόμος της αντίφασης Σύμφωνα με αυτόν το νόμο κάθε έννοια δεν μπορεί να αντιφάσκει με τον εαυτό της, να είναι δηλαδή συγχρόνως ίδιο και όχι ίδιο με τον εαυτό της,( Το Α δεν μπορεί να είναι συγχρόνως Α και όχι Α) γιατί δύο έννοιες όπου η μία βεβαιώνει κάτι για ένα πράγμα και η άλλη αρνείται αυτό το κάτι, είναι αντιφατικές και δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα και οι δύο αληθινές.
-Ο νόμος της αποκλίσεως του τρίτου: Δυο αντιφατικές έννοιες που αναφέρονται στο ίδιο πράγμα και δεν μπορεί να είναι και οι δυο ψευδείς. Αν η μία είναι ψευδής, η αντίθετή της θα είναι αληθινή. Δεν μπορεί να υπάρχει ένα τρίτο πράγμα ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψεύδος στα δυο μέλη αυτής της αντίφασης, ορθή πρέπει να είναι είτε η μία είτε η άλλη, κάθε τρίτη έννοια αποκλείεται ως ορθή( ένα πράγμα θα είναι είτε Α είτε όχι Α και τίποτα άλλο από αυτά).
-Ο νόμος του αποχρώντος λόγου: Ο νόμος αυτός επιβάλλει κάθε κρίση και κάθε συλλογισμός να ξεκινά από αποδείξεις, δηλαδή από κάποια άλλη κρίση ή συλλογισμό, που αποδειγμένα είναι ορθός, κάθε θεώρημα στηρίζεται και αποτελεί επομένως το αποτέλεσμα ενός άλλου θεωρήματος, προηγούμενου από αυτό στην αποδεικτική διαδικασία.

Ακόμα ο Αριστοτέλης είναι ο πρώτος που καθόρισε τις διάφορες επιστήμες αλλά και έθεσε όρια για την διάκριση τους, διαχωρίζοντας τις σε δυο είδη, στις αποδεικτικές και στις μη αποδεικτικές επιστήμες.
Αποδεικτικές επιστήμες εννοούμε εκείνες των οποίων οι αλήθειες στηρίζονται στις αποδείξεις. Για να υπάρχει όμως απόδειξη ενός ισχυρισμού, πρέπει πρώτα να έχει ορισθεί το επιστητό, δηλαδή το σύνολο των πραγμάτων που μπορεί ο άνθρωπος να γνωρίσει επιστημονικά και δεύτερο να έχουν ορισθεί τα αξιώματα, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για την απόδειξη, δηλαδή να έχουν καθοριστεί κάποιες προτάσεις στηριγμένες σε αναπόδεικτες αλήθειες (αξιώματα) και που θα είναι αποδεκτές από κοινού.
Από τον Αριστοτέλη και μετά, οι συλλογισμοί κατατάσσονται είτε στους παραγωγικούς συλλογισμούς, δηλαδή συλλογισμούς «από το γενικό στο ειδικό» είτε στους επαγωγικούς συλλογισμούς, δηλαδή συλλογισμούς «από το ειδικό στο γενικό». Από αυτούς τους δυο, μόνο ο παραγωγικός συλλογισμός αποτελεί με την αυστηρή έννοια λογικό συμπερασμό.
Στα βιβλία του αποκαλουμένου Οργάνου του Αριστοτέλη, παρουσιάζεται κυρίως ο τρόπος σκέψης με τη χρήση συλλογισμών, ο οποίος, ως εξ αυτού, για πάνω από δυο χιλιάδες χρόνια θεωρήθηκε ουσιαστικά ταυτόσημος του όρου «λογική». Από τα μέσα του 19ου αιώνα, η λογική έπαψε να θεωρείται αποκλειστικά κλάδος της φιλοσοφίας, και έγινε αντικείμενο μελέτης των μαθηματικών ( μαθηματική λογική), ειδικά μέσα από το έργο του Τζόρτζ Μπούλ και του Γκότλομπ Φρέγκε.

ΤΟ ΚΕΝΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Βασική αρχή της Αριστοτέλειας φυσικής είναι η άρνηση οποιασδήποτε ύπαρξης κενού μέσα στο χώρο. Η ύπαρξη του κενού θεωρείται παράλογη, και ο Αριστοτέλης το αποδεικνύει λογικά, με μια σειρά επιχειρημάτων, που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο κόσμος πρέπει να είναι ένας ΠΛΗΡΗΣ και πεπερασμένος χώρος.

Υπερπηδώντας τις λανθασμένες θεωρήσεις του για τον κόσμο, θα σταθούμε στο εξής εντυπωσιακά σωστό συμπέρασμα: Σε έναν κενό χώρο, δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν θέσεις, ούτε είναι δυνατόν να υπάρχουν εκεί τα αίτια της κίνησης. Στο κενό καμιά πέτρα δεν θα είχε λόγο να κινηθεί προς τη γη, και καμιά φλόγα να υψωθεί. Γιατί αν υπήρχε κενό, τι θα τα ωθούσε;

Την ίδια φιλοσοφία ακολούθησε ο Παρμενίδης, μετά τη διατύπωση της ιδέας του ατόμου από τον Δημόκριτο και τον Λεύκιπο. Αυτός ισχυρίστηκε ότι αν το άτομο είναι η βασική μονάδα της ύλης, τότε τα διάφορα σώματα του κόσμου ποτέ δεν είναι δυνατόν να χωριστούν στα άτομα που τα αποτελούν. Γιατί αν συμβεί αυτό, θα υπάρχει κενό στον μεταξύ τους χώρο. Και εδώ η έννοια του κενού εννοείται ΑΠΟΛΥΤΑ, δηλαδή όχι μόνο έναν κενό χώρο από γεγονότα, αλλά έλλειψη και του ιδίου χώρου. Το νόημα του «τίποτα», περιλαμβάνει δηλαδή ακόμα και την υπόσταση του χώρου. Άρα, δεν μπορεί να υπάρξει «χώρος» μεταξύ των χωρισθέντων ατόμων, και δεν είναι εκ τούτου δυνατόν να χωρισθούν.

Έτσι εισήχθη η έννοια της «Πεμπτουσίας», ενός είδους ύλης τόσο λεπτής, που δεν ήταν δυνατόν να ανιχνευθεί, που υποτίθεται ότι γέμιζε τον κενό αυτό χώρο ανάμεσα στα άτομα, καθιστώντας δυνατό τον διαχωρισμό τους. Αυτό στην αρχή του 20^ου αιώνα το έλεγαν «αιθέρα», και σήμερα το λέμε: «κβαντικό κενό», ή «χωροχρόνο».

Στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, από τις αρχές του 20ού αιώνα, έχουμε μια νέα, μαθηματική θεώρηση του κενού. Για να μη γίνει κουραστική η ανάλυση, δεν θα αναφέρω τους «τανυστές», αλλά μόνο την πρακτική αντίληψη των εννοιών που εισήγαγε.

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του Αϊνστάιν, για να κατανοήσει καλύτερα τις εξισώσεις πεδίου, είναι το τι ακριβώς συμβαίνει σε έναν «άδειο χώρο», δηλαδή σε έναν χώρο κενό από ύλη ή ενέργεια. Ακόμα και τότε όμως, από τη Θεωρία της Γενικής Σχετικότητας, προκύπτει μια τιμή διάφορη του μηδενός, που αντιστοιχεί στην ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑΣ. Και η «γεωμετρία» στη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας, είναι η ίδια η «υφή» του Χωροχρόνου. Στη θεωρία αυτή, (η οποία το τονίζω ότι έχει αποδειχθεί και πειραματικά ως προς τις συγκεκριμένες προβλέψεις),  ο Χωροχρόνος, λόγω της παρουσίας γεωμετρίας, ή με άλλα λόγια του «βαρυτικού πεδίου» που απλώνεται σε αυτόν, αποκτά μια υφή με ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΦΥΣΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ως «απόλυτο κενό».

Έτσι, ο Αϊνστάιν εδώ, αποδεικνύει μαθηματικά, και συναντάει τον Παρμενίδη και τον Αριστοτέλη, που δεν παραδέχονται την ύπαρξη του «απόλυτου κενού», αφού ακόμα και ο Χωροχρόνος είναι «κάτι», και ορίζεται από τον «μετρικό τανυστή», που είναι πάντα διάφορος του μηδενός ακόμα και για τον κενό Χωροχρόνο (!) Μια ευκαιρία να φανεί η καταπληκτική δύναμη της φιλοσοφίας, που ανακαλύπτει λογικά, τα μετέπειτα μαθηματικά δεδομένα.

Έτσι προκύπτει το ερώτημα: Αφού απόλυτο κενό δεν υπάρχει, τι είναι ο κενός (από ύλη) χωροχρόνος, στον οποίο όμως υφίσταται πεδίο βαρύτητας, δηλαδή «γεωμετρία»; Ο Αϊνστάιν, επέμενε πάντα, ότι οι έννοιές του δεν είναι απλά μαθηματικά κατασκευάσματα, αλλά έκφραση της πραγματικότητας. Ο χωροχρόνος υπήρχε ως «φυσική οντότητα». Και από τότε αντικατέστησε στη σκέψη των φυσικών την έννοια του «λεπτού αιθέρα» των φιλοσόφων. Είναι «κάτι», και δεν ταυτίζεται σε καμία περίπτωση με το «απόλυτο τίποτα». Και είναι πλέον ο καιρός να μας το εξηγήσει πληρέστερα η ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ.

Ο Κβαντικός αιθέρας

Όπως αναφέραμε, σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, ο χώρος που φανταζόμαστε ως κενό, δεν είναι εντελώς άδειος, γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι η ένταση των διαφόρων πεδίων όπως του βαρυτικού και του ηλεκτρομαγνητικού είναι μηδέν. Από τη σκοπιά της Κβαντομηχανικής όμως, αποκτά πιο φυσική δομή και σημασία.

Όταν δεν υπάρχουν φυσικές πηγές ή πεδία, το χωροχρονικό συνεχές γίνεται ένα «κβαντικό κενό», το οποίο ονομάζουμε «κβαντικό αιθέρα».

Στην κβαντική φυσική, ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ η αρχή της απροσδιοριστίας. Δεν μπορείς να γνωρίζεις ταυτόχρονα τη θέση και την ταχύτητα ενός σωματιδίου. Όσο ακριβέστερα γνωρίζεις το ένα, τόσο πιο ακαθόριστα γνωρίζεις το άλλο. Έτσι, η τιμή του πεδίου του «κενού» χώρου, δεν είναι δυνατόν να είναι ίσο με «μηδέν», γιατί τότε θα παραβιαζόταν η αρχή της απροσδιοριστίας. Αν δεν υπήρχε καθόλου πεδίο, τότε η ένταση του πεδίου θα είχε μια ακριβώς προσδιορισμένη τιμή, την μηδενική. Επίσης θα υπήρχε ένας ακριβώς προσδιορισμένος ρυθμός χρονικής μεταβολής, ο μηδενικός. Δεν είναι όμως ποτέ δυνατόν να έχουμε απολύτως προσδιορισμένη ένταση και ρυθμό μεταβολής της έντασης. Άρα, δεν υπάρχει χωροχρονικός τόπος, που να λείπει το οποιοδήποτε δυναμικό πεδίο.

Αν με κάποιο τρόπο ξαφνικά εξαφανίζονταν τα δυναμικά πεδία από κάποιον χωροχρόνο, αυτός ο ίδιος ο χωροχρόνος, θα έχανε την υπόστασή του. Θα γινόταν το «απόλυτο τίποτα» του Αριστοτέλη, του Παρμενίδη και του Αϊνστάιν.

Σε κάθε χωροχρονικό συνεχές λοιπόν, υπάρχει μόνιμη παρουσία δυναμικών πεδίων. Αυτά είναι κάποιες ενεργειακές διακυμάνσεις, κάποια ζεύγη σωματιδίων, που εμφανίζονται από το πουθενά, και καταλήγουν πάλι στο πουθενά φαινομενικά ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ.

Αυτό δεν είναι απλή μαθηματική θεωρία χωρίς απόδειξη. Έχει αποδειχθεί από το φαινόμενο Casimir, όπου δύο πλάκες στο εργαστήριο, παράλληλες μεταξύ τους, ΕΛΚΟΝΤΑΙ χωρίς να έχουν κάποια δύναμη που να τις έλκει. Ο λόγος είναι ότι η απόστασή τους είναι τέτοια, που τα εξωτερικά σωματίδια του κβαντικού φαινομένου που υλοποιούνται, είναι περισσότερα από τα εσωτερικά που υλοποιούνται μεταξύ τους. Και η διαφορά αυτή δυναμικού, τις κινεί ελκτικά. Με τον τρόπο αυτό δηλαδή, μετατρέπουμε τον ίδιο το χωροχρόνο σε κινητική ενέργεια.

Επίσης, ο γνωστός επιστήμονας Πωλ Νταίηβις, έδειξε ότι οι παρατηρητές που ταξιδεύουν επιταχυνόμενοι μέσα σε κβαντικό αιθέρα, θα περιβάλλονται από μια ειδική ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, που λέγεται «έκλαμψη  του αιθέρα». Φαινόμενο πολύ ασθενές όμως, για να παραχθεί ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία απ’ αυτό στις συνήθεις ταχύτητες. Και το φαινόμενο αυτό, εξετάζεται αν είναι η πραγματική αιτία της δύναμης της «αδράνειας», κάτι που αναμένεται να εξετασθεί.

Δεν είναι λοιπόν όλα αυτά φαντασίες. Εδώ η φιλοσοφία συναντάει τη Φυσική, και η φυσική τη Θεολογία.

Η ανύπαρκτη τιμή μηδέν

Ο Αϊνστάιν ταύτισε τους δύο τανυστές που εκφράζουν τη γεωμετρία και τη φυσική του χωροχρόνου, G_μν και Τ_μν αντίστοιχα. Οι δύο τανυστές θεωρήθηκαν ίσοι και απλώς παρεμβάλλεται ανάμεσά τους η παγκόσμια σταθερά Κ, δηλαδή G_μν = -Κ Χ Τ_μν (από τη μαθηματική επεξεργασία προκύπτει μείον). Η σταθερά Κ προκύπτει από την κανονικοποίηση των μονάδων και δίδεται από τον λόγο της παγκόσμιας σταθεράς της βαρύτητας G προς την τέταρτη δύναμη της ταχύτητας του φωτός c⁴ , αφού πολλαπλασιασθεί με τον παράγοντα 8π, και είναι ίση με 2 Χ 10 ^–45 (Ν^-1). Η ισότητα των δύο τανυστών δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι εξισώσεις πεδίου του Αϊνστάιν μέσω των οποίων είναι δυνατόν να υπολογισθεί ο μετρικός τανυστής gμν, δηλαδή τα δυναμικά του πεδίου βαρύτητας, και στη συνέχεια η κίνηση ενός σωματιδίου που βρίσκεται μέσα στο βαρυτικό πεδίο. Οι εξισώσεις πεδίου, αν και περιγράφονται μόνο από μια τανυστική εξίσωση, εντούτοις αναλύονται σε 10 πολύπλοκες εξισώσεις που συνδέουν τον μετρικό τανυστή με την ύλη και με την ενέργεια των πηγών του βαρυτικού πεδίου. Αυτό συμβαίνει επειδή τόσο ο τανυστής του Αϊνστάιν G_μν όσο και ο τανυστής ενέργειας – ορμής, Τ_μν είναι συμμετρικοί, δηλαδή μόνο 10 από τα 16 στοιχεία τους είναι ανεξαρτητα. Τα 16 στοιχεία αυτά, δίνονται από ειδικό πίνακα, και συμβολίζουν τις συναρτήσεις συντεταγμένων του χωροχρόνου (4Χ4=16). Δηλαδή, η θεωρία της Σχετικότητας θεωρεί όχι ένα, αλλά 10 ανεξάρτητα δυναμικά για το πεδίο βαρύτητας, και 6 ίσα με τα αντίστοιχα συμμετρικά τους.

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει ο Αϊνστάιν, ήταν να κατανοήσει τι ακριβώς συμβαίνει σε έναν «άδειο χώρο», δηλαδή σε ένα χώρο κενό από ύλη, όπου ο τανυστής ενέργειας ορμής  Τ_μν είναι ίσος με μηδέν. Στην περίπτωση αυτή, οι εξισώσεις πεδίου, προβλέπουν ότι είναι δυνατόν να υπάρχει πεδίο βαρύτητας, δηλαδή το δυναμικό gμν είναι διάφορο του μηδενός, όπως ακριβώς συμβαίνει έξω από τα άστρα όπου ο χώρος θεωρείται κενός από ύλη, αλλά ταυτόχρονα υφίσταται σε αυτόν το αστρικό βαρυτικό πεδίο. Άρα η Γενική Σχετικότητα προβλέπει την παρουσία «γεωμετρίας», που αντιπροσωπεύεται από τον τανυστή gμν, ακόμα και με απουσία της ύλης.  Για τον Αϊνστάιν, η παρουσία της γεωμετρίας ή με άλλα λόγια του βαρυτικού πεδίου που απλώνεται σε αυτόν, αποκτά μια άλλη υφή με απολύτως φυσική σημασία, και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ως η περίπτωση του συνήθους κενού.

Για τον Αϊνστάιν, μοναδικό κενό είναι η περίπτωση που ο μετρικός  τανυστής είναι μηδέν. Σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει τίποτα, απολύτως τίποτα, ούτε καν ο ίδιος ο χωροχρόνος.

Στην Κβαντομηχανική θεωρία τώρα, τα διάφορα μεγέθη αντιπροσωπεύονται από τελεστές, δηλαδή μαθηματικές παραστάσεις που εκτελούν μια πράξη. Για παράδειγμα, η ορμή αντιπροσωπεύεται από τον τελεστή της χωρικής μεταβολής, ενώ η ενέργεια από τον τελεστή της χρονικής μεταβολής. Οι διάφοροι τελεστές, δρουν στις κυματοσυναρτήσεις, οι οποίες αποτελούν τις λύσεις τών εξισώσεων σε ποικίλα προβλήματα της κβαντομηχανικής. Γενικά όμως, οι διάφοροι τελεστές δεν αντιμετατίθενται μεταξύ τους. Για παράδειγμα, ο τελεστής της θέσης, είναι απλά η θέση του εξεταζόμενου σώματος, ενώ η ορμή, όπως αναφέραμε, είναι η χωρική μεταβολή. Ως γνωστόν, η χωρική μεταβολή και η θέση, είναι ποσότητες που δεν αντιμετατίθενται στις μαθηματικές πράξεις. Η αρχή της απροσδιοριστίας, αφορά τα λεγόμενα συζυγή μεγέθη, όπως για παράδειγμα είναι η θέση και η χρονική της μεταβολή, δηλαδή η ταχύτητα (ή η ορμή, αφού το γινόμενο της ταχύτητας με τη μάζα, που είναι σταθερή, δίνει την ορμή), ή με άλλα λόγια, αφορά μεγέθη που δεν αντιμετατίθενται.

Η τιμή της έντασης καθώς και του ρυθμού της χρονικής μεταβολής της έντασης ενός πεδίου, είναι δύο μεγέθη όπως η θέση και η ταχύτητα, δηλαδή πρόκειται για συζυγή μεγέθη, και έτσι δεν είναι δυνατό να γνωρίζουμε τις τιμές και των δύο αυτών μεγεθών με απόλυτη ακρίβεια. Ισχύει γι’ αυτά η αρχή της απροσδιοριστίας. Όσο μεγαλύτερη είναι η ακρίβεια προσδιορισμού της έντασης, τόσο μικρότερη είναι η ακρίβεια προσδιορισμού του ρυθμού μεταβολής της, και αντίστροφα. Έτσι στον ΚΕΝΟ ΧΩΡΟ, (το τονίζω, μιλάω για τον χώρο που δεν περιέχει ούτε ύλη ούτε ενέργεια), το πεδίο δεν μπορεί να διατηρείται ακριβώς ίσο με μηδέν, γιατί τότε θα παραβιαζόταν η αρχή της απροσδιοριστίας. Αν δεν υπήρχε καθόλου πεδίο, τότε η ένταση του πεδίου θα είχε μια ακριβώς προσδιορισμένη τιμή, την μηδενική. Επίσης, θα υπήρχε και ένας ακριβώς προσδιορισμένος ρυθμός χρονικής μεταβολής, ο μηδενικός. Όμως, ποτέ και σε κανένα χωροχρονικό τόπο, ο οποίος υπακούει στην αρχή της απροσδιοριστίας, δεν είναι δυνατόν να έχουμε απολύτως προσδιορισμένη ένταση και ρυθμό μεταβολής της έντασης. Συνεπώς, σε κανένα χωροχρονικό τόπο δεν είναι δυνατή η απουσία του οποιουδήποτε δυναμικού πεδίου. Και αν σε έναν χωροχρονικό τόπο ήταν δυνατό να συμβεί κάτι τέτοιο, δηλαδή με κάποιο τρόπο να εξαφανιστούν τα δυναμικά πεδία, τότε ΑΥΤΟΣ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΣ ΘΑ ΕΧΑΝΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ, δηλαδή θα μεταμορφωνόταν στο «απόλυτο τίποτα», έτσι ώστε να μην παραβιάζεται η αρχή της απροσδιοριστίας, γεγονός που θα συνέβαινε στην αντίθετη περίπτωση, αφού θα ήταν δυνατή η ταυτόχρονη παρουσία της μηδενικής έντασης και της μηδενικής χρονικής μεταβολής της έντασης των πεδίων.

Επισημαίνω για άλλη μια φορά, ότι δεν αναφερόμαστε στην περίπτωση που η παρουσία δυναμικών πεδίων δικαιολογείται από κάποιες φυσικές πηγές, αλλά στην περίπτωση του ιδίου του χωροχρόνου, με τα «δυνάμει» σωματίδια.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΤΣΑΚΡΑ

Σε κάποιο σημείο της ζωής μας, όλοι σχεδόν οι άνθρωποι θέτουν στον εαυτό τους τα ερωτήματα: Ποιος είμαι; Ποιες δυνάμεις λειτουργούν μέσα από μένα; Γιατί μου συμβαίνουν αυτά τα πράγματα; Γιατί δεν νιώθω χαρά;
Οι θεραπείες μέσω της κοσμικής ενέργειας, βοηθούν τον άνθρωπο να βρει τις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ότι ο υλικός κόσμος και το φυσικό σώμα είναι η μοναδική πραγματικότητα που υπάρχει. Τί γίνεται όμως με την ενέργειά μας; Την ενέργεια την οποία περιλαμβάνει το σώμα μας, μας προστατεύει και μας δίνει ζωή;

Αυτή η ενέργεια είναι η ζωτική μας δύναμη και ονομάζεται «αύρα».

Στην κοσμική ενέργεια, θεωρούμε πως ένας άνθρωπος είναι σαν ένας αγωγός, ο οποίος παίρνει γήινη ενέργεια και την στέλνει στον ουρανό και αντίστροφα. Για να γίνει αυτή η διαδικασία, η ενέργεια που μπαίνει στον οργανισμό μας είτε απ’τα πόδια, είτε απ’το κεφάλι, πρέπει να περάσει από επτά (7) πόρτες- επτά ενεργειακά κέντρα, τα λεγόμενα τσάκρας.

Τα τσάκρα είναι κέντρα ενέργειας που βρίσκονται στο σώμα μας και λειτουργούν συνεχώς, είτε το έχουμε συνειδητοποιήσει, είτε όχι. Η ροή της ενέργειας, διαμέσου των τσάκρας προκαλεί διάφορες ψυχοσωματικές καταστάσεις. Ας γνωρίσουμε όμως λίγο περισσότερο καθένα από αυτά:

1ο ΤΣΑΚΡΑ

 Μάντρα Εμπειρία της Φύσης, Αντίστοιχα Αρώματα
 ΛΑΜ, αυγή, ηλιοβασίλεμα, φρέσκο έδαφος, κέδρος, γαρίφαλο
 Ζώδια, Πλανήτες, Πολύτιμοι Λίθοι, Στοιχείο
 Κριός/ Άρης, Ταύρος, Σκορπιός/Πλούτωνας, Αιγόκερος/Κρόνος, αχάτης, αιματίτης, γρανάτης, κόκκινο κοράλλι, ρουμπίνι, Γη
 Αντίστοιχα Μέρη του Σώματος, Αντίστοιχοι Αδένες, Αντίστοιχες Ορμόνες
 Κάθε τι το στερεό, σπονδυλική στήλη, οστά, δόντια, νύχια, πόδια, πρωκτός, έντερα, προστάτης αδένας, αίμα, πολλαπλασιασμός κυττάρων, επινεφρίδια, αδρεναλίνη, νοραδρεναλίνη



Το τσάκρα της ρίζας (muladhara) βρίσκεται στο τέλος της σπονδυλικής στήλης και έχει χρώμα βαθύ κόκκινο. Συνδέεται με τη σχέση με τη μητέρα. Αντιπροσωπεύει τη βασική προϋπόθεση της επιβίωσής μας – όλους τους φόβους, τις ενοχές και τις ανησυχίες μας. Είναι η βάση απ’ όπου ξεκινούμε να δημιουργούμε τη ζωή μας. Ελέγχει κάθετί το στέρεο, σπονδυλική στήλη, οστά, δόντια, νύχια, πόδια, πρωκτός, έντερα, προστάτης, αδένας, αίμα, πολλαπλασιασμός κυττάρων, επινεφρίδια, αδρεναλίνη, νοραδρεναλίνη.

Σε περίπτωση ισορροπίας του 1ου τσάκρα, ο άνθρωπος αισθάνεται δυνατός κι αποφασιστικός, έχει την αίσθηση ότι στέκεται γερά στα πόδια του και κάνει σωστές επιλογές. Σε περίπτωση ανισορροπίας γίνεται απερίσκεπτος, εγωκεντρικός, κομπλεξικός, σπάταλος, επιθυμεί να κατέχει υλικά αγαθά με κάθε τρόπο ή μέσο, παχυσαρκία, ανορεξία, έλλειψη ελέγχου της πραγματικότητας, υλιστής (π.χ. αφού δεν το βλέπω ή ακουμπώ, άρα δεν υπάρχει).

2ο ΤΣΑΚΡΑ

Μάντρα Εμπειρία της Φύσης, Αντίστοιχα Αρώματα
 ΒΑΜ Σεληνόφως, καθαρό νερό Έλαιο ιλάνγκ-ιλάνγκ, σανδαλόξυλο
 Ζώδια, Πλανήτες, Πολύτιμοι Λίθοι, Στοιχείο
 Καρκίνος / Σελήνη, Ζυγός / Αφροδίτη, Σκορπιός / Πλούτωνας Καρνεόλιο, σεληνόλιθος, Νερό
 Αντίστοιχα Μέρη του Σώματος, Αντίστοιχοι Αδένες, Αντίστοιχες Ορμόνες
 Πυελική ζώνη, γεννητικά όργανα, νεφρά, ουροδόχος κύστη, όλα τα υγρά, όπως αίμα, λέμφος, πεπτικά υγρά, σπέρμα. Γεννητικοί αδένες, ωοθήκες, προστάτης αδένας, όρχεις. Οιστρογόνα, τεστοστερόνη




Το ιερό τσάκρα (svadhisthana) βρίσκεται 3 δάκτυλα κάτω απ’ τον ομφαλό κι έχει χρώμα πορτοκαλί. Συνδέεται με τη σχέση με τον πατέρα, τους δασκάλους και τον ερωτικό σύντροφο. Αντιπροσωπεύει την εκδήλωση των συναισθημάτων μας  και γενικότερα την απόλαυση της ζωής. Ελέγχει πυελική ζώνη, γεννητικά όργανα, νεφρά, ουροδόχο κύστη, όλα τα υγρά όπως αίμα, λέμφος, πεπτικά υγρά και σπέρμα.

Σε περίπτωση ισορροπίας του 2ου τσάκρα, ο άνθρωπος νιώθει εμπιστοσυνη στον εαυτό του, είναι περισσότερο δημιουργικός, ζει αρμονικά με τα συναισθήματά του και γενικά η ζωή του μοιάζει με ένα ποτάμι που ρέει γλυκά και ξεπερνά τα εμπόδια της ζωής.

Σε περίπτωση ανισορροπίας γίνεται κυκλοθυμικός, έχει χαμηλή αυτοπεπίθηση, υποφέρει από ζήλεια σε συναισθηματικό επίπεδο, γυναικεία ψυχρότητα ή ανδρική σεξουαλική ανικανότητα, άρνηση φύλου, σκληρότητα με τον εαυτό, αλκοολισμό και εθισμός στα ναρκωτικά.
3ο ΤΣΑΚΡΑ

Μάντρα Εμπειρία της Φύσης, Αντίστοιχα Αρώματα
 ΡΑΜ Ηλιακό φως, χωράφι με ανθισμένη κράμβη, χωράφι με ώριμο σιτάρι, ηλιοτρόπια Λεβάντα, δενδρολίβανο, περγαμότο
 Ζώδια, Πλανήτες, Πολύτιμοι Λίθοι, Στοιχείο
 Λέων / Ήλιος, Τοξότης / Δίας, Παρθένος / Ερμής,Άρης Μάτι της τίγρης, ήλεκτρο, κίτρινο τοπάζι, κιτρίνης, Φωτιά
 Αντίστοιχα Μέρη του Σώματος, Αντίστοιχοι Αδένες, Αντίστοιχες Ορμόνες
 Μέση, κοιλιακή κοιλότητα, πεπτικό σύστημα, στομάχι, συκώτι, σπλήνα, χοληδόχος κύστη, αυτόνομο νευρικό σύστημα, Πάγκρεας (συκώτι), Ινσουλίνη (χοληδόχος κύστη)




Το τσάκρα του ηλιακού πλέγματος (manipura) βρίσκεται 3 δάκτυλα πάνω απ’ τον ομφαλό κι έχει χρώμα κίτρινο. Συνδέεται με την πέψη (όχι μόνο των τροφών), δηλαδή τη δεκτικότητα ή την άρνηση που έχουμε σε ιδέες, ανθρώπους και συναισθήματα. Ελέγχει τη μέση, κοιλιακή κοιλότητα, πεπτικό σύστημα, στομάχι, συκώτι, σπλήνα, χοληδόχο κύστη, αυτόνομο νεβρικό σύστημα, πάγκρεας και ινσουλίνη.

Σε περίπτωση ισορροπίας του 3ου τσάκρα, ο άνθρωπος αισθάνεται σεβασμό προς τους άλλους αλλά κι αυτοεκτίμηση ώντας ταπεινός, αισθάνεται δυνατός, γεμάτος φως και θετική ενέργεια.

Σε περίπτωση ανισορροπίας γίνεται υπερβολικά υπερήφανος, θυμώνει εύκολα, νιώθει ανασφάλεια, υποφέρει από ζήλεια σε υλικό ή σε επαγγελματικό επίπεδο, έχει τάση να επιβάλεται στους γύρω, υποφέρει από αμνησία, αισθάνεται ανωτερότητα απέναντι στους άλλους, αλλά τον απασχολεί ιδιαίτερα η γνώμη τους.

4ο ΤΣΑΚΡΑ

Μάντρα Εμπειρία της Φύσης, Αντίστοιχα Αρώματα
 ΓΙΑΜ Αθικτη φύση, άνθη, ροζ, ουρανός, Ροδέλαιο
 Ζώδια, Πλανήτες, Πολύτιμοι Λίθοι, Στοιχείο
 Λέων / Ήλιος, Ζυγός / Αφροδίτη, Κρόνος Κουνζίτης, σμαράγδι, πράσινος νεφρίτης, ροζ χαλαζίας, ροζ τουρμαλίνης, Αέρας
 Αντίστοιχα Μέρη του Σώματος, Αντίστοιχοι Αδένες, Αντίστοιχες Ορμόνες
 Πλάτη, καρδιά, θώρακας και θωρακική κοιλότητα, κάτω μέρος πνευμόνων, αίμα, κυκλοφορικό σύστημα, δέρμα, χέρια. Θύμος αδένας, Ορμόνη του θύμου





Το τσάκρα της καρδιάς (anahata) βρίσκεται ακριβώς στο σημείο της καρδιάς κι χρώμα πράσινο της φύσης. Συνδέεται με την αγάπη για τους άλλους, για τον κόσμο, για το περιβάλλον και τον ίδιο τον εαυτό μας. Ελέγχει πλάτη, καρδιά, θωρακική κοιλότητα, κάτω μέρος πνευμόνων, αίμα, κυκλοφορικό σύστημα, δέρμα, χέρια, θύμο αδένας, ορμόνη του θύμου.

Σε περίπτωση ισορροπίας του 4ου τσάκρα, ο άνθρωπος αισθάνεται ανοιχτός στο να πάρει και να δώσει αγάπη, δέχεται ολοκληρωτικά τον εαυτό του και συμπονά τον συνάνθρωπό του.

Σε περίπτωση ανισορροπίας γίνεται κτητικός κι αγαπά τους άλλους μόνο με τους δικούς του όρους, μισεί, υποφέρει από κατάθλιψη, φοβάται την απόρριψη, νιώθει αυτολύπηση κι ανάξιος για να αγαπήσει και να αγαπηθεί.

5ο ΤΣΑΚΡΑ

Μάντρα Εμπειρία της Φύσης, Αντίστοιχα Αρώματα
 ΧΑΜ Γαλάζιος ουρανός, αντανάκλαση του ουρανού στο νερό, απαλά κύματα Φασκόμηλο, ευκάλυπτος
 Ζώδια, Πλανήτες, Πολύτιμοι Λίθοι, Στοιχείο
 Δίδυμοι / Ερμής, Άρης, Ταύρος / Αφροδίτη, Υδροχόος / Ουρανός Ακουαμαρίνα, τουρκουάζ, χαλκηδόνιος, Αιθέρας (Ακάσα)
 Αντίστοιχα Μέρη του Σώματος, Αντίστοιχοι Αδένες, Αντίστοιχες Ορμόνες
 Πνεύμονες, βρόγχοι, οισοφάγος, φωνητικές χορδές, λαιμός, τράχηλος, σαγόνι, μάγουλα Θυρεοειδής αδένας, παραθυρεοειδής αδένας, Θυροξίνη

Το τσάκρα του λαιμού (vishuda) βρίσκεται στην περιοχή του λαιμού κι έχει χρώμα γαλάζιο του ουρανού. Συνδέεται με την επικοινωνία και το λόγο. Ελέγχει πνεύμονες, βρόγχους, οισοφάγο, φωνητικές χορδές, λαιμό, τράχηλο, σαγόνι, μάγουλα, θυρεοειδή αδένα, παραθυρεοειδή αδένα και την ορμόνη θυροξίνη.

Σε περίπτωση ισορροπίας του 5ου τσάκρα, ο άνθρωπος είναι ικανός να εκφράζεται αποτελεσματικά, βρίσκοντας τις κατάλληλες λέξεις που αντικατοπτρίζουν τα συναισθήματά του και είναι καλοί ακροατές, αντιλαμβάνοντας και τα πιο λεπτά σημεία λόγου του συνομιλητή τους.

Σε περίπτωση ανισορροπίας γίνεται υπεροπτικός και υποκριτής, υποστηρίζει κάτι και με τις πράξεις κάνει ακριβώς το αντίθετο, πάσχει από ακατάσχετη λογοδιάρροια και δογματισμό, έχει κόμπλεξ κατωτερότητας ή ανωτερότητας, απεχθάνεται τον εαυτό του και τσακώνεται εύκολα.

6ο ΤΣΑΚΡΑ

Μάντρα Εμπειρία της Φύσης, Αντίστοιχα Αρώματα
 ΚΣΑΜ Νυχτερινός ουρανός Δυόσμος, γιασεμί
 Ζώδια, Πλανήτες, Πολύτιμοι Λίθοι, Στοιχείο
 Ερμής, Τοξότης / Δίας, Υδροχόος / Ουρανός, Ιχθείς / Ποσειδώνας Λαζούριο, γαλάζιο ζαφείρι, σοδαλίτης
 Αντίστοιχα Μέρη του Σώματος, Αντίστοιχοι Αδένες, Αντίστοιχες Ορμόνες
 Παρεγκεφαλίδα, αυτιά, μύτη, ιγμόρεια, μάτια, μέρος του νευρικού συστήματος, πρόσωπο, Υπόφυση Βασοπρεσίνη (αντιδιουρητική ορμόνη της υπόφυσης)





Το τσάκρα του τρίτου ματιού (ajna) βρίσκεται ακριβώς ανάμεσα στα φρύδια κι έχει χρώμα λουλακί. Συνδέεται με την διαίσθηση και την εσωτερική σοφία. Ελέγχει υπόφυση, παρεγκεφαλίδα, αφτιά, μύτη, ειγμόρεια, μάτια, μέρος του νευρικού συστήματος, πρόσωπο, υπόφυση βασοπρεσίνη (αντιδιουρητική ορμόνη της υπόφυσης).

Σε περίπτωση ισορροπίας του 6ου τσάκρα, ο άνθρωπος είναι σε θέση να αντιμετωπίζει δύσκολες καταστάσεις χωρίς να μπορεί να εξηγήσει το πώς, συγχωρεί και συμπονά κι έχει την ικανότητα να χαληναγωγεί οργή, μίσος και μνησικακία. Γίνεται χαρισματικός, ενορατικός, ήρεμος κι ελεύθερος από αρνητικά συναισθήματα με αναπτυγμένη πνευματικότητα.

Σε περίπτωση ανισορροπίας γίνεται δογματικός, αυταρχικός ή και το αντίθετο δηλαδή απειθάρχιτος και αντιφατικός. Φοβάται την επιτυχία και στοχεύει πολύ χαμηλά, ενώ θυμώνει ταυτόχρονα με τον εαυτό του.

7ο ΤΣΑΚΡΑ

 Μάντρα Εμπειρία της Φύσης, Αντίστοιχα Αρώματα
 ΟΜ Βουνοκορφές Λιβάνι, λωτός
 Ζώδια, Πλανήτες, Πολύτιμοι Λίθοι, Στοιχείο
 Αιγόκερος / Κρόνος, Ιχθείς / Ποσειδώνας Αμέθυστος, Διαφανής χαλαζίας
 Αντίστοιχα Μέρη του Σώματος, Αντίστοιχοι Αδένες, Αντίστοιχες Ορμόνες
 Εγκέφαλος, κρανίο, Επίφυση Σεροτονίνη (εντραπαμίνη)






Το τσάκρα του στέμματος (sahasrara) βρίσκεται στην κορυφή του κρανίου κι έχει χρώμα μωβ ή λευκό (φωτοστέφανο). Συνδέεται με την ειρήνη και την πίστη. Ελέγχει τον εγκέφαλο, το κρανίο, επίφυση, σεροτονίνη.

Σε περίπτωση ισορροπίας του 7ου τσάκρα, ο άνθρωπος αποκτά μια ελκυστική προσωπικότητα, αισθάνεται ολοκληρωμένος και γεμάτος απ’ τη σοφία του σύμπαντος και νιώθει ότι μπορεί να κατακτήσει στόχους ακόμη κι αν φαίνονται ακατόρθωτοι.

Σε περίπτωση ανισορροπίας αισθάνεται σύγχυση κι απογοήτευση, νιώθει πάντα ξεθεωμένος και δεν καταφέρνει να πάρει τις σωστές αποφάσεις όσον αφορά τη ζωή του. Επίσης υιοθετεί διάφορες μανίες, όπως καθαριότητα, τάξη κ.λ.π.

ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ

Τι σχέση μπορεί να έχει η εύπλαστη υποκειμενική εμπειρία του χρόνου που βιώνουμε καθημερινά με τον «απανθρωποποιημένο», δηλαδή τον μαθηματικοποιημένο χρόνο της επιστήμης;

Αρκεί να ανατρέξει κανείς στην ιστορία των ανθρώπινων ιδεών σχετικά με τον χρόνο για να διαπιστώσει τη μετάβαση από τον κυκλικό χρόνο των αρχαίων Ελλήνων στον τελεολογικό και γραμμικό χρόνο των Εβραίων-Χριστιανών, και από αυτόν στον μαθηματικοποιημένο άχρονο χρόνο της κλασικής φυσικής. Είτε ως ποτάμι που ρέει ατέρμονα, όπως ήθελε να τον βλέπει ο Ηράκλειτος, είτε ως ακίνητος σκοτεινός ωκεανός μέσα στον οποίο φαίνεται να ταξιδεύει το Σύμπαν, όπως ακράδαντα πίστευε ο Πλάτωνας, ο «χρόνος» υπήρξε ανέκαθεν η πιο σκοτεινή, ασαφής και αινιγματική κατηγορία της ανθρώπινης σκέψης.

Ο κλασικός αιωνόβιος Χρόνος

Η σύλληψη της έννοιας του «χρόνου» αποτελούσε ένα από τα μεγαλύτερα φυσικά και μεταφυσικά προβλήματα της αρχαιοελληνικής σκέψης. Απ’ ό,τι φαίνεται, στην κοσμογονία των Ορφικών υπάρχει ήδη κάποια μυθολογική ταύτιση του Χρόνου με τον Κρόνο (Θεό-πλανήτη), του οποίου η κυκλική περιφορά καθορίζει τη γένεση, τον θάνατο και την αναγέννηση των πάντων.

Κατόπιν, οι Πυθαγόρειοι, πιθανά επηρεασμένοι από τους Ορφικούς, θα περιγράψουν τον χρόνο ως «σφαίρα που περικλείει τα πάντα», τον τοποθετούν δηλαδή στην εξώτερη σφαίρα του ουράνιου θόλου ως σκοτεινό ενορχηστρωτή της κοσμικής αρμονίας των σφαιρών.

Με τον Παρμενίδη αρχίζει η διαφοροποίηση του είναι από το γίγνεσθαι. Ο,τι πραγματικά υπάρχει, το ον σύμφωνα με τον Παρμενίδη, είναι αιώνιο: χωρίς αρχή και τέλος (αγέννητο και άφθαρτο). Μια εντυπωσιακή ιδέα που θα γονιμοποιήσει όλες τις μετέπειτα ιδεαλιστικές αντιλήψεις στην επιστήμη (αστρονομία, μαθηματικά) αλλά και στη φιλοσοφία της αρχαιότητας.

Ωστόσο, το κείμενο όπου το πρόβλημα του χρόνου, δηλαδή της σχέσης τού είναι με το γίγνεσθαι, τίθεται σε όλο του το φιλοσοφικό μεγαλείο είναι ο «Τίμαιος» του Πλάτωνος. Σε αυτό το ύστερο έργο του, ο Πλάτων περιγράφει τον χρόνο ως «κινητή εικόνα της αιωνιότητας». Με αυτή την υποβλητική μεταφορά ο Πλάτων επιχειρεί να αναβαθμίσει, δηλαδή να εκκοσμικεύσει την κυρίαρχη αντίληψη της εποχής περί κυκλικού χρόνου. Και το εντυπωσιακό είναι ότι το πετυχαίνει μαθηματικοποιώντας την!

Το επόμενο βήμα θα το πραγματοποιήσει ο Αριστοτέλης ορίζοντας τον χρόνο ως «τον αριθμό της κίνησης σύμφωνα με το πριν και το μετά»: η ταύτιση του χρόνου με τη μέτρηση της κίνησης στον χώρο έχει ήδη συντελεστεί. Πολύ αργότερα, κατά τον 17ο αιώνα, από αυτή τη γεωμετρικοποίηση της κίνησης θα προκύψει η επαναστατική ιδέα του «απόλυτου χρόνου»!

Ο νεωτερικός άχρονος χρόνος

Όλοι οι πρωταγωνιστές της μεγάλης επιστημονικής επανάστασης (Καρτέσιος, Γαλιλαίος και Νεύτων) θα στηρίξουν το αντιαριστοτελικό οικοδόμημα της νέας φυσικής φιλοσοφίας πάνω σε αυτήν ακριβώς την αριστοτελική ιδέα του χρόνου ως μετρήσιμης ποσότητας της κίνησης στον χώρο. Πρόκειται, ωστόσο, για τη μαθηματικοποίηση μιας γραμμικής και όχι πλέον κυκλικής σύλληψης του χρόνου. Σπάζοντας όμως τον κύκλο του χρόνου αυτοί οι φυσικοί φιλόσοφοι δημιούργησαν μια βαθιά τομή στην ανθρώπινη εμπειρία του χρόνου. Έκτατε οι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι να ζουν σε έναν γραμμικό συμμετρικό «φυσικό» χρόνο μολονότι οι ίδιοι εξακολουθούν να βιώνουν την υποκειμενική εμπειρία ενός ασύμμετρου «αφύσικου» χρόνου, όπου το πριν προηγείται πάντοτε του μετά.

Για την κλασική φυσική ο χρόνος δεν κυλάει προς μία κατεύθυνση, δεν παράγει τίποτα νέο. Οπως το έθεσε ο Νεύτων στην εισαγωγή του μεγάλου βιβλίου του «Philosophiae Naturalis Principia Mathematica»: «Ο απόλυτος, αληθινός και μαθηματικός χρόνος, αφ’ εαυτού και από την ίδια του τη φύση, ρέει ομοιόμορφα χωρίς να εξαρτάται από τίποτα το εξωτερικό…». Με άλλα λόγια, ο υποκειμενικός χρόνος που βιώνουν οι άνθρωποι, για τον Νεύτωνα αλλά και για ολόκληρη την κλασική επιστήμη, είναι μια ψευδαίσθηση που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον απόλυτο κοσμικό χώρο και χρόνο. Ετσι όμως στον πυρήνα της νεωτερικής επιστήμης παρεισφρέει δόλια η πλατωνική εικόνα του χρόνου ως κινούμενου ειδώλου της αιωνιότητας.

Η ιδέα ενός απόλυτου χρόνου όχι μόνο άντεξε σθεναρά, αλλά και κυριάρχησε στην επιστημονική σκέψη για περισσότερο από τρεις αιώνες. Ωσπου στις αρχές του εικοστού αιώνα ένας νεαρός φυσικός ανέτρεψε το μεγαλοπρεπές οικοδόμημα της κλασικής φυσικής. Πράγματι, το 1905 η ειδική θεωρία της σχετικότητας του Αλμπερτ Αϊνστάιν ανέτρεψε τις νευτώνειες έννοιες του απόλυτου χώρου και χρόνου. Δεν κατάφερε όμως να αποκαταστήσει τον ενεργό και δημιουργικό ρόλο του χρόνου στη διαμόρφωση της θεμελιώδους δομής της ύλης (υποατομικά σωματίδια) αλλά και στην εξέλιξη του ορατού μας Σύμπαντος! Εξάλλου, όπως θα εκμυστηρευθεί ο ίδιος ο Αϊνστάιν σε ένα περίφημο γράμμα του: «Η διάκριση ανάμεσα σε παρελθόν και σε μέλλον αποτελεί μόνο μια ψευδαίσθηση, έστω κι αν πρόκειται για μια επίμονη ψευδαίσθηση».

Αν όμως ο χρόνος είναι απλώς μια παράμετρος στη φυσική περιγραφή του Σύμπαντος, αν αποτελεί απλώς μία διάσταση στο τετραδιάστατο συνεχές που ονομάζεται «χωρόχρονος», δηλαδή μια επιπλέον μαθηματική συντεταγμένη που αυξάνεται ή μειώνεται από το άπειρο παρελθόν στο άπειρο μέλλον, τότε γιατί το Σύμπαν δεν είναι στατικό αλλά συνεχώς εξελίσσεται; Γιατί ο χρόνος φαίνεται να είναι ασύμμετρος και χωρίζεται σε παρελθόν, παρόν και μέλλον; Τέλος, γιατί όλα τα πολύπλοκα φυσικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, περιέχουν καταγεγραμμένο στη δομή τους μόνο το παρελθόν αλλά όχι το μέλλον τους;

Η συνειδητοποίηση ότι το Σύμπαν δεν είναι στατικό αλλά εξελίσσεται διαρκώς δημιουργώντας νέες πιο σύνθετες δομές υποδεικνύει επίσης τη δημιουργική και απολύτως φυσική δράση του χρόνου πάνω στην οργάνωση του Σύμπαντος. Η μη αναστρεψιμότητα στη φύση αποτελεί όχι μόνο την εκδήλωση της δημιουργικής δράσης του χρόνου πάνω στα πολύπλοκα φυσικά συστήματα, αλλά και την ουσιαστική προϋπόθεση για την εμφάνιση όλων των εξελικτικών φαινομένων: από την κοσμολογική εξέλιξη μέχρι τη βιολογική εξέλιξη της ζωής και από τη νοητική εξέλιξη στο ζωικό βασίλειο μέχρι την ανθρώπινη ιστορία.

ΑΛΚΟΟΛ - ΚΑΡΔΙΑ - ΕΚΓΕΦΑΛΟΣ

Η ήπια κατανάλωση αλκοόλ οποιασδήποτε μορφής (από κρασί, μπύρα ή άλλο αλκοολούχο ποτό), βρέθηκε ότι συσχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο για καρδιαγγειακές παθήσεις, όπως στηθάγχη, έμφραγμα μυοκαρδίου (καρδιακή προσβολή) και εγκεφαλικά επεισόδια.
Η χρόνια, ήπια κατανάλωση αλκοόλ, επιδρά με ευνοϊκό τρόπο για την υγεία, σε βιολογικούς παράγοντες που αυξάνουν ή μειώνουν τον κίνδυνο για καρδιαγγειακές παθήσεις.
Συγκεκριμένα βρέθηκε ότι η ήπια κατανάλωση αλκοόλ αυξάνει στο αίμα την καλή χοληστερόλη HDL, την απολιποπρωτείνη Α1 και την αδιπονεκτίνη, ενώ παράλληλα μειώνει το επίπεδο αίματος του ινωδογόνου που είναι δείκτης φλεγμονής. Η αδιπονεκτίνη έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και προφυλάσσει τις αρτηρίες από την αθηρωμάτωση εξαιτίας της εναπόθεσης λιπιδίων του αίματος.
Η επιρροή της ήπιας κατανάλωσης αλκοόλ στους βιολογικούς παράγοντες που σχετίζονται με την καρδιαγγειακή υγεία, αποτελεί μια έμμεση απόδειξη για την προστατευτική δράση του αλκοόλ στις στεφανιαίες αρτηρίες της καρδίας.
Η εν λόγω δράση μπορεί να είναι η αιτία του μειωμένου κινδύνου για έμφραγμα μυοκαρδίου και άλλων καρδιαγγειακών παθήσεων που συσχετίστηκε με την ήπια κατανάλωση αλκοόλ.
Τα πολύ ενδιαφέροντα, πιο πάνω συμπεράσματα προέκυψαν από δύο εργασίες, που έγιναν από την ίδια ερευνητική ομάδα στο πανεπιστήμιο του Κάλγκαρι στον Καναδά.
Στην πρώτη εργασία, οι Καναδοί γιατροί εξέτασαν στα πλαίσια μιας ανασκόπησης με μεταανάλυση, τις έρευνες που έγιναν από το 1950 έως τον Οκτώβριο του 2009 σχετικά με τις επιδράσεις της κατανάλωσης αλκοόλ, σε 21 βιολογικούς δείκτες που σχετίζονται με το κίνδυνο για στεφανιαία νόσο της καρδίας (στηθάγχη, έμφραγμα μυοκαρδίου) σε ενήλικες χωρίς καρδιαγγειακή πάθηση.
Η συστηματική αυτή ανασκόπηση με λεπτομερή και εξαντλητική εξέταση της βιβλιογραφίας για την επίδραση της κατανάλωσης του αλκοόλ στους βιολογικούς δείκτες που σχετίζονται με τις καρδιαγγειακές παθήσεις, επέτρεψε την εξαγωγή έμμεσων αποδείξεων, ότι το αλκοόλ σε χαμηλά επίπεδα, είναι παράγοντας προστασίας των αρτηριών της καρδίας.
Στη δεύτερη εργασία, οι Καναδοί γιατροί αξιολόγησαν τις έρευνες που έγιναν από το 1950 έως το Σεπτέμβριο του 2009 αναφορικά με τις επιδράσεις της κατανάλωσης του αλκοόλ και τον κίνδυνο προσβολής από καρδιαγγειακή πάθηση.
Συγκεκριμένα οι ερευνητές εξέτασαν τη σχεση κατανάλωσης αλκοόλ και των ακόλουθων:

1. Θνησιμότητα από καρδιαγγειακές παθήσεις
    
2. Επίπτωση και θνησιμότητα από στεφανιαία νόσο της καρδίας
    
3. Εγκεφαλικά επεισόδια, επίπτωση και θνησιμότητα
    
4. Συνολική θνησιμότητα

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η τακτική κατανάλωση ενός μόνο αλκοολούχου ποτού ημερησίως, μπορεί να μειώνει μέχρι 25% τον κίνδυνο, για όλες τις μορφές καρδιαγγειακών επεισοδίων, καρδιακά και εγκεφαλικά. Ένα αλκοολούχο ποτό περιέχει 8 γραμμάρια καθαρού αλκοόλ.
Ωστόσο οι ερευνητές επισημαίνουν ότι με την αύξηση της κατανάλωσης αλκοόλ, αυξάνεται ταυτόχρονα και ουσιαστικά, ο κίνδυνος για καρδιακές παθήσεις και εγκεφαλικά επεισόδια.
Επιπλέον, οι Καναδοί γιατροί τονίζουν ότι τα ευρήματα τους δεν αποτελούν λόγο για τα άτομα που δεν καταναλώνουν αλκοόλ να αρχίσουν να πίνουν αλκοολούχα ποτά. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι για βελτίωση της καρδιαγγειακής τους υγείας.
Αντίθετα, άτομα που πίνουν περισσότερα από 1 έως 2 αλκοολούχα ποτά ημερησίως, θα πρέπει να μειώσουν την κατανάλωση τους. Είναι γνωστο ότι η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ είναι αιτία ψηλής πίεσης, εγκεφαλικών επεισοδίων, καρδιοπαθειών και μερικών τύπων καρκίνου.
Βλέπουμε ότι οι δύο αυτές έρευνες, ενδυναμώνουν το μήνυμα ότι το λίγο αλκοόλ, (οποιοσδήποτε μορφής, μπύρα, κρασί ή από άλλο αλκοολούχο ποτό) πιθανόν βοηθά για την υγεία, ενώ το πολύ αλκοόλ βλάπτει όχι μόνο την υγεία αλλά και πολλούς άλλους τομείς (επαγγελματικά, οδική ασφάλεια, κοινωνικά, οικογενειακά, ατομικά).