ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ

Τι σχέση μπορεί να έχει η εύπλαστη υποκειμενική εμπειρία του χρόνου που βιώνουμε καθημερινά με τον «απανθρωποποιημένο», δηλαδή τον μαθηματικοποιημένο χρόνο της επιστήμης;

Αρκεί να ανατρέξει κανείς στην ιστορία των ανθρώπινων ιδεών σχετικά με τον χρόνο για να διαπιστώσει τη μετάβαση από τον κυκλικό χρόνο των αρχαίων Ελλήνων στον τελεολογικό και γραμμικό χρόνο των Εβραίων-Χριστιανών, και από αυτόν στον μαθηματικοποιημένο άχρονο χρόνο της κλασικής φυσικής. Είτε ως ποτάμι που ρέει ατέρμονα, όπως ήθελε να τον βλέπει ο Ηράκλειτος, είτε ως ακίνητος σκοτεινός ωκεανός μέσα στον οποίο φαίνεται να ταξιδεύει το Σύμπαν, όπως ακράδαντα πίστευε ο Πλάτωνας, ο «χρόνος» υπήρξε ανέκαθεν η πιο σκοτεινή, ασαφής και αινιγματική κατηγορία της ανθρώπινης σκέψης.

Ο κλασικός αιωνόβιος Χρόνος

Η σύλληψη της έννοιας του «χρόνου» αποτελούσε ένα από τα μεγαλύτερα φυσικά και μεταφυσικά προβλήματα της αρχαιοελληνικής σκέψης. Απ’ ό,τι φαίνεται, στην κοσμογονία των Ορφικών υπάρχει ήδη κάποια μυθολογική ταύτιση του Χρόνου με τον Κρόνο (Θεό-πλανήτη), του οποίου η κυκλική περιφορά καθορίζει τη γένεση, τον θάνατο και την αναγέννηση των πάντων.

Κατόπιν, οι Πυθαγόρειοι, πιθανά επηρεασμένοι από τους Ορφικούς, θα περιγράψουν τον χρόνο ως «σφαίρα που περικλείει τα πάντα», τον τοποθετούν δηλαδή στην εξώτερη σφαίρα του ουράνιου θόλου ως σκοτεινό ενορχηστρωτή της κοσμικής αρμονίας των σφαιρών.

Με τον Παρμενίδη αρχίζει η διαφοροποίηση του είναι από το γίγνεσθαι. Ο,τι πραγματικά υπάρχει, το ον σύμφωνα με τον Παρμενίδη, είναι αιώνιο: χωρίς αρχή και τέλος (αγέννητο και άφθαρτο). Μια εντυπωσιακή ιδέα που θα γονιμοποιήσει όλες τις μετέπειτα ιδεαλιστικές αντιλήψεις στην επιστήμη (αστρονομία, μαθηματικά) αλλά και στη φιλοσοφία της αρχαιότητας.

Ωστόσο, το κείμενο όπου το πρόβλημα του χρόνου, δηλαδή της σχέσης τού είναι με το γίγνεσθαι, τίθεται σε όλο του το φιλοσοφικό μεγαλείο είναι ο «Τίμαιος» του Πλάτωνος. Σε αυτό το ύστερο έργο του, ο Πλάτων περιγράφει τον χρόνο ως «κινητή εικόνα της αιωνιότητας». Με αυτή την υποβλητική μεταφορά ο Πλάτων επιχειρεί να αναβαθμίσει, δηλαδή να εκκοσμικεύσει την κυρίαρχη αντίληψη της εποχής περί κυκλικού χρόνου. Και το εντυπωσιακό είναι ότι το πετυχαίνει μαθηματικοποιώντας την!

Το επόμενο βήμα θα το πραγματοποιήσει ο Αριστοτέλης ορίζοντας τον χρόνο ως «τον αριθμό της κίνησης σύμφωνα με το πριν και το μετά»: η ταύτιση του χρόνου με τη μέτρηση της κίνησης στον χώρο έχει ήδη συντελεστεί. Πολύ αργότερα, κατά τον 17ο αιώνα, από αυτή τη γεωμετρικοποίηση της κίνησης θα προκύψει η επαναστατική ιδέα του «απόλυτου χρόνου»!

Ο νεωτερικός άχρονος χρόνος

Όλοι οι πρωταγωνιστές της μεγάλης επιστημονικής επανάστασης (Καρτέσιος, Γαλιλαίος και Νεύτων) θα στηρίξουν το αντιαριστοτελικό οικοδόμημα της νέας φυσικής φιλοσοφίας πάνω σε αυτήν ακριβώς την αριστοτελική ιδέα του χρόνου ως μετρήσιμης ποσότητας της κίνησης στον χώρο. Πρόκειται, ωστόσο, για τη μαθηματικοποίηση μιας γραμμικής και όχι πλέον κυκλικής σύλληψης του χρόνου. Σπάζοντας όμως τον κύκλο του χρόνου αυτοί οι φυσικοί φιλόσοφοι δημιούργησαν μια βαθιά τομή στην ανθρώπινη εμπειρία του χρόνου. Έκτατε οι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι να ζουν σε έναν γραμμικό συμμετρικό «φυσικό» χρόνο μολονότι οι ίδιοι εξακολουθούν να βιώνουν την υποκειμενική εμπειρία ενός ασύμμετρου «αφύσικου» χρόνου, όπου το πριν προηγείται πάντοτε του μετά.

Για την κλασική φυσική ο χρόνος δεν κυλάει προς μία κατεύθυνση, δεν παράγει τίποτα νέο. Οπως το έθεσε ο Νεύτων στην εισαγωγή του μεγάλου βιβλίου του «Philosophiae Naturalis Principia Mathematica»: «Ο απόλυτος, αληθινός και μαθηματικός χρόνος, αφ’ εαυτού και από την ίδια του τη φύση, ρέει ομοιόμορφα χωρίς να εξαρτάται από τίποτα το εξωτερικό…». Με άλλα λόγια, ο υποκειμενικός χρόνος που βιώνουν οι άνθρωποι, για τον Νεύτωνα αλλά και για ολόκληρη την κλασική επιστήμη, είναι μια ψευδαίσθηση που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον απόλυτο κοσμικό χώρο και χρόνο. Ετσι όμως στον πυρήνα της νεωτερικής επιστήμης παρεισφρέει δόλια η πλατωνική εικόνα του χρόνου ως κινούμενου ειδώλου της αιωνιότητας.

Η ιδέα ενός απόλυτου χρόνου όχι μόνο άντεξε σθεναρά, αλλά και κυριάρχησε στην επιστημονική σκέψη για περισσότερο από τρεις αιώνες. Ωσπου στις αρχές του εικοστού αιώνα ένας νεαρός φυσικός ανέτρεψε το μεγαλοπρεπές οικοδόμημα της κλασικής φυσικής. Πράγματι, το 1905 η ειδική θεωρία της σχετικότητας του Αλμπερτ Αϊνστάιν ανέτρεψε τις νευτώνειες έννοιες του απόλυτου χώρου και χρόνου. Δεν κατάφερε όμως να αποκαταστήσει τον ενεργό και δημιουργικό ρόλο του χρόνου στη διαμόρφωση της θεμελιώδους δομής της ύλης (υποατομικά σωματίδια) αλλά και στην εξέλιξη του ορατού μας Σύμπαντος! Εξάλλου, όπως θα εκμυστηρευθεί ο ίδιος ο Αϊνστάιν σε ένα περίφημο γράμμα του: «Η διάκριση ανάμεσα σε παρελθόν και σε μέλλον αποτελεί μόνο μια ψευδαίσθηση, έστω κι αν πρόκειται για μια επίμονη ψευδαίσθηση».

Αν όμως ο χρόνος είναι απλώς μια παράμετρος στη φυσική περιγραφή του Σύμπαντος, αν αποτελεί απλώς μία διάσταση στο τετραδιάστατο συνεχές που ονομάζεται «χωρόχρονος», δηλαδή μια επιπλέον μαθηματική συντεταγμένη που αυξάνεται ή μειώνεται από το άπειρο παρελθόν στο άπειρο μέλλον, τότε γιατί το Σύμπαν δεν είναι στατικό αλλά συνεχώς εξελίσσεται; Γιατί ο χρόνος φαίνεται να είναι ασύμμετρος και χωρίζεται σε παρελθόν, παρόν και μέλλον; Τέλος, γιατί όλα τα πολύπλοκα φυσικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, περιέχουν καταγεγραμμένο στη δομή τους μόνο το παρελθόν αλλά όχι το μέλλον τους;

Η συνειδητοποίηση ότι το Σύμπαν δεν είναι στατικό αλλά εξελίσσεται διαρκώς δημιουργώντας νέες πιο σύνθετες δομές υποδεικνύει επίσης τη δημιουργική και απολύτως φυσική δράση του χρόνου πάνω στην οργάνωση του Σύμπαντος. Η μη αναστρεψιμότητα στη φύση αποτελεί όχι μόνο την εκδήλωση της δημιουργικής δράσης του χρόνου πάνω στα πολύπλοκα φυσικά συστήματα, αλλά και την ουσιαστική προϋπόθεση για την εμφάνιση όλων των εξελικτικών φαινομένων: από την κοσμολογική εξέλιξη μέχρι τη βιολογική εξέλιξη της ζωής και από τη νοητική εξέλιξη στο ζωικό βασίλειο μέχρι την ανθρώπινη ιστορία.

ΑΛΚΟΟΛ - ΚΑΡΔΙΑ - ΕΚΓΕΦΑΛΟΣ

Η ήπια κατανάλωση αλκοόλ οποιασδήποτε μορφής (από κρασί, μπύρα ή άλλο αλκοολούχο ποτό), βρέθηκε ότι συσχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο για καρδιαγγειακές παθήσεις, όπως στηθάγχη, έμφραγμα μυοκαρδίου (καρδιακή προσβολή) και εγκεφαλικά επεισόδια.
Η χρόνια, ήπια κατανάλωση αλκοόλ, επιδρά με ευνοϊκό τρόπο για την υγεία, σε βιολογικούς παράγοντες που αυξάνουν ή μειώνουν τον κίνδυνο για καρδιαγγειακές παθήσεις.
Συγκεκριμένα βρέθηκε ότι η ήπια κατανάλωση αλκοόλ αυξάνει στο αίμα την καλή χοληστερόλη HDL, την απολιποπρωτείνη Α1 και την αδιπονεκτίνη, ενώ παράλληλα μειώνει το επίπεδο αίματος του ινωδογόνου που είναι δείκτης φλεγμονής. Η αδιπονεκτίνη έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και προφυλάσσει τις αρτηρίες από την αθηρωμάτωση εξαιτίας της εναπόθεσης λιπιδίων του αίματος.
Η επιρροή της ήπιας κατανάλωσης αλκοόλ στους βιολογικούς παράγοντες που σχετίζονται με την καρδιαγγειακή υγεία, αποτελεί μια έμμεση απόδειξη για την προστατευτική δράση του αλκοόλ στις στεφανιαίες αρτηρίες της καρδίας.
Η εν λόγω δράση μπορεί να είναι η αιτία του μειωμένου κινδύνου για έμφραγμα μυοκαρδίου και άλλων καρδιαγγειακών παθήσεων που συσχετίστηκε με την ήπια κατανάλωση αλκοόλ.
Τα πολύ ενδιαφέροντα, πιο πάνω συμπεράσματα προέκυψαν από δύο εργασίες, που έγιναν από την ίδια ερευνητική ομάδα στο πανεπιστήμιο του Κάλγκαρι στον Καναδά.
Στην πρώτη εργασία, οι Καναδοί γιατροί εξέτασαν στα πλαίσια μιας ανασκόπησης με μεταανάλυση, τις έρευνες που έγιναν από το 1950 έως τον Οκτώβριο του 2009 σχετικά με τις επιδράσεις της κατανάλωσης αλκοόλ, σε 21 βιολογικούς δείκτες που σχετίζονται με το κίνδυνο για στεφανιαία νόσο της καρδίας (στηθάγχη, έμφραγμα μυοκαρδίου) σε ενήλικες χωρίς καρδιαγγειακή πάθηση.
Η συστηματική αυτή ανασκόπηση με λεπτομερή και εξαντλητική εξέταση της βιβλιογραφίας για την επίδραση της κατανάλωσης του αλκοόλ στους βιολογικούς δείκτες που σχετίζονται με τις καρδιαγγειακές παθήσεις, επέτρεψε την εξαγωγή έμμεσων αποδείξεων, ότι το αλκοόλ σε χαμηλά επίπεδα, είναι παράγοντας προστασίας των αρτηριών της καρδίας.
Στη δεύτερη εργασία, οι Καναδοί γιατροί αξιολόγησαν τις έρευνες που έγιναν από το 1950 έως το Σεπτέμβριο του 2009 αναφορικά με τις επιδράσεις της κατανάλωσης του αλκοόλ και τον κίνδυνο προσβολής από καρδιαγγειακή πάθηση.
Συγκεκριμένα οι ερευνητές εξέτασαν τη σχεση κατανάλωσης αλκοόλ και των ακόλουθων:

1. Θνησιμότητα από καρδιαγγειακές παθήσεις
    
2. Επίπτωση και θνησιμότητα από στεφανιαία νόσο της καρδίας
    
3. Εγκεφαλικά επεισόδια, επίπτωση και θνησιμότητα
    
4. Συνολική θνησιμότητα

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η τακτική κατανάλωση ενός μόνο αλκοολούχου ποτού ημερησίως, μπορεί να μειώνει μέχρι 25% τον κίνδυνο, για όλες τις μορφές καρδιαγγειακών επεισοδίων, καρδιακά και εγκεφαλικά. Ένα αλκοολούχο ποτό περιέχει 8 γραμμάρια καθαρού αλκοόλ.
Ωστόσο οι ερευνητές επισημαίνουν ότι με την αύξηση της κατανάλωσης αλκοόλ, αυξάνεται ταυτόχρονα και ουσιαστικά, ο κίνδυνος για καρδιακές παθήσεις και εγκεφαλικά επεισόδια.
Επιπλέον, οι Καναδοί γιατροί τονίζουν ότι τα ευρήματα τους δεν αποτελούν λόγο για τα άτομα που δεν καταναλώνουν αλκοόλ να αρχίσουν να πίνουν αλκοολούχα ποτά. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι για βελτίωση της καρδιαγγειακής τους υγείας.
Αντίθετα, άτομα που πίνουν περισσότερα από 1 έως 2 αλκοολούχα ποτά ημερησίως, θα πρέπει να μειώσουν την κατανάλωση τους. Είναι γνωστο ότι η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ είναι αιτία ψηλής πίεσης, εγκεφαλικών επεισοδίων, καρδιοπαθειών και μερικών τύπων καρκίνου.
Βλέπουμε ότι οι δύο αυτές έρευνες, ενδυναμώνουν το μήνυμα ότι το λίγο αλκοόλ, (οποιοσδήποτε μορφής, μπύρα, κρασί ή από άλλο αλκοολούχο ποτό) πιθανόν βοηθά για την υγεία, ενώ το πολύ αλκοόλ βλάπτει όχι μόνο την υγεία αλλά και πολλούς άλλους τομείς (επαγγελματικά, οδική ασφάλεια, κοινωνικά, οικογενειακά, ατομικά).

Η ΜΑΖΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

Στα αρχαία χρόνια φάνηκε γενικά σαν μαγνητισμός. Πολύ αργότερα μίλησαν για ηλεκτρισμό. Ο Νεύτων μίλησε για παγκόσμια έλξη. Μετά μίλησαν για ηλεκτρομαγνητικό φάσμα και χρησιμοποίησαν τα ραδιοφωνικά κύματα. Χρειάστηκαν ένα μέσο διάδοσης για τα ηλ/κά κύματα, το οποίο ονόμασαν "αιθέρα", όμως γρήγορα τον απέρριψαν για να το αποκαλέσουν "ελαστική επιφάνεια". Σήμερα αναζητούνται τα βαρυτικά κύματα και ερευνούν τη "σκοτεινή "ύλη". Είναι αλήθεια, όλη η (ισοδύναμη) μάζα του Σύμπαντος "υπάρχει" σε ένα σημείο, με τη μέγιστη ελκτική δύναμη, μόνο που το σημείο αυτό δεν βρίσκεται στο μακρινό παρελθόν. Βρίσκεται στο παρόν και παρουσιάζεται με τη μορφή του κενού, όμως, πεπερασμένου χώρου (μη Ευκλείδειας γεωμετρίας). Ο υλικός κόσμος διαρκώς δημιουργείται από το διαταραγμένο κενό χώρο, στις πιο μικρές διαστάσεις του με τις μικροσκοπικές " εκρήξεις " του. Το Σύμπαν ήταν πάντοτε πλήρες και ποτέ δεν δημιουργήθηκε. Όχι μόνο αυτό δεν απουσιάζει, αλλά αντιθέτως ο κόσμος ο οποίος λείπει χρησιμεύει άμεσα για να υπάρχουν το φως, η θερμότητα, τα ραδιοκύματα και από την αρχή η δομή της ύλης, με την οποία εμείς παρουσιαζόμαστε σαν ξεχωριστά πράγματα μέσα στο χώρο και στο χρόνο. Ο κενός χώρος είναι το Σύμπαν που αναζητούν πριν από τη στιγμή του Big Bang!  Στο εξής θα λένε: Ταυτόχρονο Σύμπαν, ά-μεσα και ανέκαθεν ολοκληρωμένο, το οποίο φαίνεται "ισότροπα" απών και ελλιπές σαν ένα άδειο δοχείο (όταν εμείς το κοιτάζουμε πολύ μακριά), ενώ αυτό ενεργεί μονίμως με τη μέγιστη δύναμη από την ελάχιστη απόσταση με το φαινόμενο της πυρηνικής έλξης (όταν το κοιτάζουμε πολύ κοντά). Η ενέργειά του είναι πάντα η ίδια και παρούσα με κύματα της πιο υψηλής συχνότητας, που συντηρούν τον "αφρό" της ύλης, (η οποία υπάρχει όπως τα στάσιμα κύματα, στα ελάχιστα χρονικά διαστήματα που γίνονται οι αυξομειώσεις και η μεταβίβαση της ενέργειας). Η παρουσία των μικροσκοπικών σωματιδίων σαν ποσά ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας σε στάσιμες καταστάσεις ή όχι, με τις πιο υψηλές συχνότητες των κυμάτων (10²⁰ Hz - 0,45244 x10⁴² Hz) θα αποτελέσει τη νέα θεωρητική ενοποίηση, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ταυτότητα του κενού χώρου με τη σταθερή ενέργεια όλου του Σύμπαντος. Και αργά στο μέλλον θα καταλήξουν να  πουν: Ά-μεση, δηλαδή εσωτερική και αυτενεργή Παρουσία → Κοινό, σταθερό και αυτοτελές Σύνολο, το οποίο συμμετέχει άμεσα στις ξεχωριστές υλικές εξελίξεις → Γενική Ιδέα → Παγκόσμια Νόηση = "Θεό"...

Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

Εύλογη είναι η απορία ,πώς η Εκκλησία της Ελλάδος και οι μονές απέκτησαν αυτήν την τεράστια περιουσία, που κατά πολλούς είναι μεγαλύτερη ακόμη και της κρατικής. Η Εκκλησιά στα 400 χρόνια του οθωμανικού ζυγού είχε αποκτήσει πολλά προνόμια. Υπήρχαν νόμοι όπως η δεκάτη , που υποχρέωναν τους χωρικούς να παραδίδουν στις μονές το 10% της παραγωγής τους ή των κερδών τους. .Υπήρχε νόμος που υποχρέωνε μετά το θάνατο ενός αγρότη, το 30% της περιουσίας του να περνάει στις μονές. Η συνεργασία με την Πύλη και η απληστία για τα προνόμια της πατριαρχικής έδρας, είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε να υπάρχει πλειοδοσία και κολακεία προς τον σουλτάνο για την κατάληψη της θέσης . 70.000 γροσια[ ποσόν τεράστιο] είχε φτάσει το λάδωμα του σουλτάνου για να αποδεχτεί κάποιον στον πατριαρχικό θρόνο. Το αξίωμα του πατριάρχη ήταν χρυσοφόρο. Αμέσως μετά την ενθρόνιση ξεκινούσε ένας γύρος παρασκηνιακού πολέμου ώστε να τον διαδεχθεί κάποιος άλλος.. Υπήρξαν εποχές που η παραμονή ενός πατριάρχη στο θρόνο δεν ξεπερνούσε τα 1-2 χρόνια, λόγω του εσωτερικού εκκλησιαστικού εμφύλιου πολέμου, μεταξύ των διαφόρων φατριών.
Όλα αυτά προστέθηκαν στις περιουσίες που απέκτησε
η εκκλησία και οι μονές από τις λεηλασίες των
ελληνικών ναών, των αρπαγών που έκαναν στον Ελλαδικό χώρο, τις δημεύσεις των περιουσιών των εθνικών
που δολοφονούσαν, κατά τις γενοκτονίες που έκαναν οι χριστιανοί εις βάρος των Ελλήνων επί Βυζαντίου.

Η ΣΧΕΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

     Εναι αυτονόητο οτι όταν χτίζουμε ένα σπίτι η ποιότητα των υλικών θα καθορίσουν πόσο γερό και σταθερό είναι . Γενικά είναι ολοφάνερο πώς η σταθερότητα και η μακροζωία ενός αντικειμένου μηχανίματος η ζωντανου οργανισμού εξαρτάται απο την ποιότητα των υλικών που είναι κατασκευασμένο.

     Το ανθρώπινο σώμα και ο νόυς δεν μπορούν να λειτουργίσουν σωστά , αν στερούνται  βασικά θρεπτικά συστατικά , ιδιατερά βιταμίνες και μέταλλα. Έπίσης δεν υπάρχει σωστη λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού , όταν το σώμα γεμίζει απο τοξίνες τις οποίες το σώμα αδυνατεί να επεξεργαστεί , να διασπάσει και να τις αποβάλει.

     Οι τοξίνες αυτές παραμένουν μέσα στο σώμα και εμποδίζουν την λειτουργία ορισμένων οργάνων συμπεριλαμβανομένου και του νευρικόυ συστήματος. Συσσσωρέυονται στη χολή και στα νεφρά με μορφή πέτρας, στις κλειδώσεις με μορφή αλάτων και στους μυς κανοντάς τους ευάλωτους σε ρευματικές παθήσεις. Προσκολόυνατι στα αιμογόρα αγγεία και μπορούν να προκαλέσουν αρτηριοσκλήρωση, υπέρταση , καρδιακή ανεπάρκεια και εγκεφαλικά επεισόδια .

     Μερικές γενικές οδηγίες για τα άτομα που έχουν ευαίσθητη υγεία ειίναι οι εξής :  

1. Αποφεύγετε το κρέας όσο είναι δυνατον.
2. Αποφεύγετε την άσπρη ζάχαρη και το άσπρο αλεύρι.
3. Αποφεύγετε τις τροφές που συντηρούνται με χημικά συστατικά.
4.  Αποφεύγετε να μαγειρεύετε με λάδι.