Εύλογη είναι η απορία ,πώς η Εκκλησία της Ελλάδος και οι μονές απέκτησαν αυτήν την τεράστια περιουσία, που κατά πολλούς είναι μεγαλύτερη ακόμη και της κρατικής. Η Εκκλησιά στα 400 χρόνια του οθωμανικού ζυγού είχε αποκτήσει πολλά προνόμια. Υπήρχαν νόμοι όπως η δεκάτη , που υποχρέωναν τους χωρικούς να παραδίδουν στις μονές το 10% της παραγωγής τους ή των κερδών τους. .Υπήρχε νόμος που υποχρέωνε μετά το θάνατο ενός αγρότη, το 30% της περιουσίας του να περνάει στις μονές. Η συνεργασία με την Πύλη και η απληστία για τα προνόμια της πατριαρχικής έδρας, είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε να υπάρχει πλειοδοσία και κολακεία προς τον σουλτάνο για την κατάληψη της θέσης . 70.000 γροσια[ ποσόν τεράστιο] είχε φτάσει το λάδωμα του σουλτάνου για να αποδεχτεί κάποιον στον πατριαρχικό θρόνο. Το αξίωμα του πατριάρχη ήταν χρυσοφόρο. Αμέσως μετά την ενθρόνιση ξεκινούσε ένας γύρος παρασκηνιακού πολέμου ώστε να τον διαδεχθεί κάποιος άλλος.. Υπήρξαν εποχές που η παραμονή ενός πατριάρχη στο θρόνο δεν ξεπερνούσε τα 1-2 χρόνια, λόγω του εσωτερικού εκκλησιαστικού εμφύλιου πολέμου, μεταξύ των διαφόρων φατριών.
Όλα αυτά προστέθηκαν στις περιουσίες που απέκτησε
η εκκλησία και οι μονές από τις λεηλασίες των
ελληνικών ναών, των αρπαγών που έκαναν στον Ελλαδικό χώρο, τις δημεύσεις των περιουσιών των εθνικών
που δολοφονούσαν, κατά τις γενοκτονίες που έκαναν οι χριστιανοί εις βάρος των Ελλήνων επί Βυζαντίου.
Όλα αυτά προστέθηκαν στις περιουσίες που απέκτησε
η εκκλησία και οι μονές από τις λεηλασίες των
ελληνικών ναών, των αρπαγών που έκαναν στον Ελλαδικό χώρο, τις δημεύσεις των περιουσιών των εθνικών
που δολοφονούσαν, κατά τις γενοκτονίες που έκαναν οι χριστιανοί εις βάρος των Ελλήνων επί Βυζαντίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου